کتاب روان اسطوره شناسی اثر بهروز عوض پور نشر انتشارات سخن

همین ابتدا به ساکن گفتنی است که نگارندگان در حیطه‌ی روان هیچ ادعایی ندارند، و آن‌چه آنان را به نوشتن این نوشتار واداشته، اسطوره‌شناسی یا دقیق‌تر از آن اسطوره‌شناسی هنر است که در این حیطه دو دهه‌ای تجربه دارند و سر سوزن ذوقی. دریا دریا دریغ و درد که ما نیز به سان آحاد وادی هنر از سر اجبار هم که شده با این رای موافقیم؛ هنر ما از دو سه سده‌ی پیش رو به افول نهاده است، اما، از سویی هم از ذکر مصیبت مدام برای این وضع نامیمون به تنگ آمده‌ایم. نیاز به توضیح ندارد که سیر افولی رو به غروب دارد، و تنها امید به طلوع مجدد است که تحمل آن را ممکن می‌سازد. طلوع مجدد به لطف اشراق انوار نو میسر می‌شود، لکن، در صحت این گزاره هم هیچ شک نیست که نور قدیم‌ترین مخلوقات است. غرض آن‌که تنها راه برون‌رفت از این سیر قهقرایی، نیل به خلاقیت هنری و به تبع آن میل به خلق آثار هنری خلاقانه است، و شبهه نیست که این زیرایستای هنر در هر دوره‌ای از تاریخ بشریت بوده است. در دو سه سده‌ی اخیر، به دلایلی که پرداختن به تک تک آن‌ها خود نوشتاری مستقل می‌طلبد، ما به مفهوم اصالی آن از معنابخشی به آثار هنری خود درمانده‌ایم، پس از ساحت معنا تماماً اغماض کرده و دچار صورت شده‌ایم؛ صورت آثار پیشین خود را به اعضاء و جوارح آن تشریح کرده و از این همه به سان فرانکشتاین هیولاهایی ساخته‌ایم بی‌معنا! و این چندان تداوم یافته است که اکنون مانده‌ایم وجه معنادار اثر هنری را اساساً چگونه تعریف کنیم! کوتاه سخن این‌که، به نظر می‌رسد اکنون بر ماست که از کهن‌ترین اصل هنر تعریفی نو تبیین کنیم؛ خلاقیت.