کتاب جان های بیمار، ذهن های سرحال اثر جان کاگ نشر بیدگل

«من بیچاره‌ای پست و زبونم. در سه ماه گذشته، چنان اسیر این قسم نفرت از زندگی بوده‌ام که نامه‌نگاری برایم تقریباً محال شده بود.» ویلیام جیمز‌ وقتی این جملات و عبارات را می‌نوشت در آستانۀ بزرگ‌سالی بود و، همان‌گونه که در سال ۱۸۶۹ به دوستش هنری باودیچ اعتراف کرده، در آستانۀ فروپاشی. در دو دهۀ پس از آن، مقدر بود که جیمز‌ بی‌وقفه بنویسد، از نامه و مقاله تا کتاب و رساله و خلاصه همه‌چیز، طوری که انگار زندگی‌اش سراسر به آن بسته است. او پدر فلسفه و روان‌شناسی آمریکا شد، اما وقتی برای باودیچ می‌نوشت قادر نبود حتی گوشه‌ای از چنین آینده‌ای را پیش‌بینی کند. در‌‌واقع، در آن ایام او غالباً فقط زور می‌زد که روز بعد را ببیند.