کتاب بیدهای تنهای سانفرانسیسکو نشر سمام

صدای قدم‌هایی را در راه پله شنید، قدم‌ها به سمت او می‌آمدند. ـ وای خدا، وای خدا، وای خدا. حتماً یه مرد مسلحه، یا شایدم یه دزد دریایی ـ مطمئن بود که حتماً همین‌طور است. صدای قدم‌ها بلندتر و نزدیک‌تر شد ـ شایدم ـ حتماً آقای تاکری بود. تقریباً مطمئن بود ـ لطفاً آقای تاکری باش ـ و رزی فقط محض احتیاط، نفسش را در سینه حبس کرد و وانمود کرد که مرده است تا اگر صدای قدم‌ها، صدای قدم‌های یک قاتل باشد، دیگر برای کشتن او به خودش زحمت ندهد. صدای پاها به انتهای راه پله رسید، نزدیک اتاق شارون آمد، اما از جلوی آن گذشت… -از متن کتاب-