کتاب صوتی شرایط برای زنان در هالیوود چگونه است؟ نیومی مک دوگال توسعه محتوای لحن دیگر

حرف‌هام رو با یه داستان شروع می‌کنم و با یه انقلاب تموم می‌کنم. آماده‌این؟ بریم سراغ داستان. همیشه دلم می‌خواست که بازیگر شم. از همون موقع که خیلی کوچیک بودم، جادوی قصه‌گویی رو حس می‌کردم و دوست داشتم بخشی ازش باشم. پس تو ۲۱ سالگی با کلی ذوق و شوق و پر از انرژی از دانشگاه هنرهای دراماتیک آمریکایی شهر نیویورک فارغ‌التحصیل شدم و آماده بودم جایگاهِ به حقم به عنوان مریل استریپ بعدی رو پیدا کنم. و مهمه که بدونید مادر من یه فمینیست دو آتیشه بود. واسه اینکه بیشتر متوجه شید یه مثال می‌زنم. وقتی ۵ ۶ سالم بود کل فکر و ذکرم شده بود فیلم «اشک‌ها و لبخندها» و تو خونه می‌چرخیدم و تمام روز آواز «من یه ۱۶ ساله‌ام که به زودی می‌رم تو ۱۷» رو می‌خوندم. مادرم منو نشوند و خیلی جدی گفت «ببین باشه، من نمی‌گم که نمی‌تونی این آواز رو بخونی ولی اگه می‌خوای بخونی ازت می‌خوام که تخریب جنسیتی شدیدی که مسببش می‌شه رو درک کنی.» تو همچین خونه‌ای بزرگ شدم. واسه همین حقیقتا هیچوقت به ذهنم خطور نکرد که از انجام کاری صرفا به خاطر اینکه زن هستم منع بشم. خب پس فارغ‌التحصیل شدم و شروع کردم به تست دادن و کم کم کار هم پیدا کردم. اما متوجه شدم که نقش‌هایی که برای زن‌ها وجود داره افتضاحه. من به هالیوود اومدم تا نقش زن‌های باهوش، با اراده، پیچیده و با اعتماد به نفس رو بازی کنم. مثل مریل استریپ. و یهو باید با ۳۰۰ تا زن زیبا و با استعداد دیگه سر نقشی که دیالوگ نداره رقابت کنم. شخصیتی که تنها کاری که باید بکنه اینه که تو بالکن وایسته، مضطرب به نظر بیاد و برگرده تو خونه. یه قسمت از لباسش هم باز باشه. سارا: دختر مورد علاقه‌ی برایان. جذاب، بامزه، خوش‌صحبت. دختر ایده‌آلیه و تو کل فیلم نقطه‌ی اتکای برایانه. مادر:زنی زیبا و موقر اهل جنوب که داره با این موضوع که تنها هدفش تو زندگی مراقبت از شوهرشه کنار میاد. اَبی:مشکلی با رابطه‌ی همزمان با چند نفر نداره و باید به سبک قرن ۱۹ هم برقصه. این‌ها آگهی‌های بازیگریِ واقعیه. یه روز به مدیر برنامه‌هام گفتم «حس می‌کنم اون نقش‌هایی که مشتاقم بازی کنم گیرم نمیاد» و اونم گفت «آره. واقعا نمی‌دونم با تو چی کار کنم. تو واسه نقش‌هایی که برای دخترهای ۲۰ ساله می‌نویسن زیادی باهوشی و از اون طرف هم خیلی زیبا نیستی که نقش دختر خوشگل‌ها رو بازی کنی. واسه همین فکر کنم باید تا ۳۵ سالگی صبر کنی.» منم گفتم «اوه چه جالب. همیشه فکر می‌کردم وقتی یه بازیگر زن ۳۵ سالش میشه نقش‌های خوب رو بازی کرده و رسیده بالای قله و بعدش میفته تو سرازیری تا نقش زن‌ّهایی که ۲۰ ساله مادر شدن رو بازی کنه.» و اونم گفت «آره. ولی شرایط اینجوریه دیگه»