کتاب انجمن های علمی دانشجویی مهدی حسین زاده فِرِمی نشر پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی

امروزه «دانشگاه» نقشی تعیین‌‌کننده‌‌ در حیات جامعه دارد. ازاین‌جهت، دانشگاه به‌عنوان قلب جامعۀ جدید و مرکز آن تلقی می‌شود. دانشگاه این نقش را به این دلیل ایفا می‌کند که نظام اجتماعی امروز، چه در سطح ملی و چه در سطح بین‌‌المللی، بر عملکرد نهادهایی بسیار پیچیده و درهم‌‌تنیده‌‌ مبتنی است که همۀ این نهادها برای تداوم حیاتشان به استفاده از دستاوردهای علم و فناوری نیازمندند و مرکز تولید این علم و فناوری هستند. از این نظر اغراق نیست اگر بگوییم دانشگاه مرکز جامعۀ مدرن است، زیرا قوام جامعۀ جدید به عملکرد نهادها و مؤسسات مدرن وابسته است و اکثر کسانی که در آنها کار می‌کنند، کسانی‌‌اند که در دانشگاه پرورش می‌‌یابند (سراج‌زاده، ۱۳۷۹: ۵۳). از جهت دیگر، پژوهش‌‌های علمی امروز بیش‌ازپیش به کوشش‌‌های جمعی و مشترک تبدیل شده‌ا‌ند؛ ازاین‌رو، ایجاد و گسترش انجمن‌ها، کانون‌‌ها و گروه‌‌های فعال دانشگاهی راهکاری ضروری برای شناسایی، تشکیل و تجهیز نیروهای متخصص و خلاق فراهم می‌‌آورد و باعث افزایش توان و کارایی علمی و پژوهشی می‌‌گردد. گروه‌‌های فعال دانشگاهی ازجمله نهادهای اجتماعی هستند که نقشی مؤثر در تولید دانش و دستیابی به توسعۀ علمی کشور دارند و با توجه به اهمیت این سازمان‌‌ها به‌عنوان حلقۀ مفقودۀ «جامعۀ مدنی»، فراهم‌کردن بستر مناسب برای فعالیتشان امری مهم است (شیخ‌الاسلامی، ۱۳۸۱: ۲۴). اگر افراد در محیط خانواده و مقاطع تحصیلی پایین‌‌تر، مهارت‌های زندگی را کسب نکرده‌‌اند، دانشگاه بهترین و شاید آخرین فرصت برای این منظور است، زیرا اشتغالات پس از تحصیل کمتر فرصت فراگیری می‌دهد.