معرفی، خرید و دانلود کتاب محقق التاریخ

در اواسط قرن سوم هجری، کرمان و فارس تحت لوای یعقوب لیث صفار درآمد و راه را برای دسترسی او به اهواز و عراق فراهم کرد. مورخ محلی کرمان، افضل‌الدین از سرکوب شورش مردم جیرفت که توسط کوفج (حاکمان جبال بارز) حمایت می‌شدند، به دست یعقوب لیث خبر می‌دهد. این رویداد می‌تواند در نتیجۀ لشکرکشی یعقوب به جبال بارز برای اسلامی کردن آن منطقه باشد. آبادانی کرمان در روزگار آل‌بویه و سپس سلجوقیان، به خاطر موقعیت مناسب آن و قرار داشتن بر کنارۀ دریای پارس و دسترسی به سواحل اقیانوس هند و از دیگر سو به داخل فلات ایران، حفظ شد. پیروزی سلجوقیان و ترکمانان وابسته به آنها بر غزنویان در نبرد دندانقان ۴۳۱ه.ق، آل‌سلجوق را بر خراسان مسلط کرد و سیستان و کویر بزرگ کرمان نیز پذیرای جمعیت جدیدی از ترکمانان شد. در سال ۴۳۴ ه.ق بردسیر پایتخت کرمان از سوی ابراهیم اینال و قرا ارسلان قاورد بن چغری بگ داوود مورد حمله قرار گرفت، اما مهذب‌الدوله وزیر ابوکالیجار در مقابل آنان به دفاع برخاست. هرچند کمی پیش از مرگ امیر بویهی در ۴۴۰ ه.ق، کرمان به طور کامل توسط قاورد گشوده شد. به این ترتیب، حکومت تقریباً صد و چهل سالۀ سلجوقیان در کرمان، که در حکم یک پادشاهی مستقل در دل امپراتوری سلاجقۀ بزرگ بود، آغاز گشت. کتاب «تاریخ سلجوقیان کرمان» که در سالهای آغازین قرن یازدهم به قلم محمدبن ابراهیم خبیصی نوشته شده، بازتاب دهندۀ تاریخ کرمان در این دوران است. این کتاب گرچه چند قرن از موضوع تاریخی خود فاصله دارد، اما از آن جهت که بر متون کهنه‌تری مثل عقدالعلی للموقف‌الاعلی که برای ملک دینار حاکم غز نوشته شده استوار است، اهمیت به سزایی دارد.