کتاب بهادر مارگارت اتوود نشر انتشارات علمی و فرهنگی

نقل است که این بهادر اصلا خواندن و نوشتن بلد نبود، اما عقلش از اکثر کارگران املاک اربابی بیشتر بود، همان‌ها که از کله‌ی سحر تا شش غروب، یعنی وقتی جیرجیرک‌ها و سوسک‌های توی مزارع نیشکر و گوشه و کنار بوته‌زارها سر و صدایشان در می‌آید، کار می‌کنند.