کتاب یک جرعه خوشبختی نشر آفرینش مهر

همه منتظر ورود سهراب بودند، اما من نگران نگاه­های مخالف مادرش. معلوم بود که هنوز از من خوشش نمی­آید و دلش نمی­خواست عروسش باشم. یک روز سهراب به منزل ما آمد و با مادرم صحبت کرد. مادرم، من و سیاوش را به کمک خواست و خواسته­ی سهراب را با ما در میان گذاشت. سهراب به مادرم پیشنهاد عقد بدون حضور مادرش را داده بود که مادرم شدیداً با این پیشنهاد مخالفت کرده بود. اما چاره­ای نبود. بلاخره با دو دوتا، چهار تا تصمیم گرفتیم به پدر سهراب اطلاع بدهیم و بعد رفتیم محضر و عقد کردیم. این بار سهراب بود که با نشان دادن عقدنامه، مُهر سکوت برلبان مادرش زد. بعد از آن هم سهراب به مادرش گفت: – میدونم ساکت نمی نشینی و باز اذیت می­کنی، برای همین، من توی این خونه و در کنار شما نمی مانم. این جمله را گفت و سریعاً چمدانش را برداشت، دستم را گرفت و هر دو بدون حتی بیان جمله­ای خانه را ترک کردیم. من مات و مبهوت مانده بودم. – بعدش چی میشه؟ آخه کجا بریم؟ سهراب در طول راه کل برنامه اش را برایم توضیح داد، حالا دیگه خیالم راحت بود که آواره نمی­شیم. قرار شد چند وقتی در کنار مادر و برادرم زندگی کنیم تا سهراب خانه ای تهیه کند.