کتاب صوتی روانشناسی دلتنگی آنا هاجز اوگینسکی صوتی نیک

سعی می‌کنم لبخند بزنم، ولی حتی نگاه کردن در چشم مردم هم دشوار است. صدای پدرم را می‌شنوم که در گوشم می‌گوید: «تماس چشمی، آنا.» ولی برقرار کردن تماس چشمی یعنی دیدن و دیده شدن. سعی می‌کنم از آن اجتناب کنم. در مقابل صحبت‌های مردم سرم به نشانه تأیید حرکت می‌کند، ولی قلبم در مخالفت با آن‌ها فریاد می‌زند: «نه او به جای بهتری نرفته. جایی که باید باشد همین‌جاست. هیچ جایی بهتر از این‌جا برایش نیست. در کنار ما...»