تا آسمان راهی نیست
(مجموعه فیلم‌نامه‌های کوتاه)

در هنگامه‌ای که نبض زمان تندتر می‌زند و لحظه‌های حال- زودتر از پیش- به بستر گذشته می‌آرامند، آدمی با شتاب بیشتر و تامل و تحمل کمتر، از کوچه‌های روزگار می‌گذرد اما نیازی که همچنان- و شاید بیش از پیش- در او احساس می‌شود، نیاز به آگاهی است. نیازی که آگاهانه باید فراهم شود. فرزند روزگار اکنون، دیگر حوصلۀ پند و نصیحت، داستان‌های طولانی، فیلم‌ها و سریال‌های بلند و افسانه‌های هزار و یک شبانه‌روز را ندارد. او همه چیز را عصاره‌وار می‌خواهد. پیشینیان اگر حوصلۀ تفرج در بوستان آگاهی را داشتند و عطر گل‌ها را قطره‌قطره و اندک اندک از شاخه‌ها برمی‌گرفتند اما فرزند امروز، عطر گل‌ها را آماده می‌خواهد و اگر ما عطر بوستان دانایی را تقدیمش نکنیم، دیگرانی در کمین‌اند تا زهرخارها را نثارش کنند و نیش نادانی را به جای شهد آگاهی به او بنوشانند و داستان‌ و فیلم کوتاه، بستری مناسب برای القای مفاهیم انسانی و ظرفی شایسته برای نوشاندن شراب طهور آگاهی است و این انگیزه‌ای بود تا داستان‌هایی از خود و دیگر نویسنده‌ها فراهم بیاوردم، از خشت آنها فیلم‌نامه‌هایی بنا نهم و تعدادی از آنها را کارگردانی کنم که برخی از این آثار از سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش شد آثاری همچون احساس مشترک، نامه‌ای به آسمان، همه زیبا هستند، هرگز زود قضاوت نکن، مثل مداد باش و غیره. کتاب «تا آسمان راهی نیست» دربردارندۀ فیلم‌نامه‌هایی است که داستان برخی را خود نگاشته و بقیه را از میان کتا‌ب‌های داستان کوتاه، خاطرات مردم، داستان‌های کوتاه اینترنتی و غیره یافته‌ام که نویسنده‌های آنها را نمی‌شناسیم لذا در اینجا از ایشان به احترام یاد می‌‌کنم و برای این اقتباس از آنها درخواست رضایت دارم. در پایان، این کتاب را تقدیم می‌کنم به: • تمام نویسندگان داستان‌های کوتاه ایران و جهان • تمام نویسندگانی که برای ترویج مفاهیم بلند انسانی و وحدت جامعۀ بشری قلم می‌زنند • و به دوست و برادر ارجمند، جناب آقای حسن حصاری که نخستین بارقه‌های نگارش این اثر از هم‌نشینی با ایشان حاصل آمد. شایان ذکر است: فیلم‌نامه‌های این کتاب، «وقف سینمای ایران» است لذا استفاده از این فیلم‌نامه‌ها برای ساخت فیلم‌کوتاه(مشروط بر ذکر نام نویسنده در تیتراژ اثر) بلامانع است.