چهار قدرت مهم زنان
برای کسب موفقیت و آرامش در دنیای امروز

سال­ها پیش در دوردست­ها، جزیره­ای بود که مردمان متمدنی داشت. در آن جزیره، هنر و زیبایی مقدم بر هر چیز دیگری بود، ادب و صلح و صفا بر آن حکمرانی می­کرد و زنان و مردان با هم برابر بودند. اما سال­ها بعد، مردمان سرزمینی در نزدیکی این جزیره - که در آن مردسالاری و جنگ و خشونت رواج داشت - با قایق­هایشان از دریا گذشتند و به این سرزمین یورش آوردند. در میان غنایمی که آن­ها با خود به خانه بردند، ایزدان و ایزدبانوان جزیره نیز بودند. این ایزدان و ایزدبانوان، خاطرات و دانسته­های مربوط به جایی که از آن آمده بودند را حفظ کردند و در آرزوی بازگشت به آن بودند، با این حال به مرور زمان خاطرات آن­ها از آن جزیره و زندگی در آنجا کم­رنگ و کم­رنگ­تر شد. سرانجام خاطره­ای که از آن جزیره داشتند تا حد زیادی محو شد و ایزدان تبدیل به همانی شدند که فرمانروایان جدید از آن­ها می­خواستند؛ گویی دست­نوشتۀ روی نسخه­ای خطی به مرور زمان پاک شود و روی آن دست­نوشته­های جدیدی نگاشته شود. سال­ها بعد، یکی از این ایزدبانوان در دشتی سبز و زیبا زندگی تجمل­آمیزی را در پیش گرفت. موهایش مانند کلالۀ ذرت، طلایی بود و با نسیم گرم و ملایم، این سو و آن سو می­رفت. چشم­هایش به رنگ دریاچه­ای زلال و آبی بود. با وجودی که اندام فریبنده­ای داشت اما گویی زمینی نبود، حس قدرت و اعتماد را القا می­کرد. نام او دیمیتر بود؛ این نام ریشه­ای یونانی داشت و به معنای «مادر» بود. او تجسم شور و عشق و مراقبتی مادرانه بود؛ همان طور که نامش نیز تداعی­گر آن بود. زئوس - خدای خدایان - از بلندای تخت پادشاهی خود بر روی کوه المپ، دیمیتر را دید. زئوس عضلاتی همچون گاو نر و شهامتی همچون یک سلحشور داشت. از فرق سر تا نوک پای او زره­پوش بود، در خدایان دیگر احترام و در مردمان، رعب و ترس بر می­انگیخت؛ مردمان المپ می­دانستند که باید زئوس را پرستش و در پیشگاه او قربانی کنند و در غیر این صورت متحمل عواقب آن گردند. زئوس که خدای آسمان بود، رعد و برق را به وجود می­آورد و بادهایی چنان قدرتمند ایجاد می­کرد که ابرهای معدودی می­توانستند در برابر آن تاب بیاورند.