کتاب صوتی من ملاله هستم نشر استودیو نوار

- درباره کتاب صوتی من ملاله هستم: کتاب «من ملاله هستم: دختری که برای گرفتن حق تحصیل ایستادگی کرد و مورد هدف گلوله‌‌ی طالبان قرار گرفت»، داستان واقعی زندگی دختری پاکستانی به نام «ملاله یوسف‌‌زی» است که به قلم خودِ وی و با همکاری روزنامه‌‌نگار و نویسنده‌‌ی بریتانیایی، «کریستینا لَمب» نوشته شده است. این کتاب در اکتبر سال ۲۰۱۳ به چاپ رسید. کتاب من ملاله هستم که در بسیاری از مدارس پاکستان، ممنوع اعلام شده، روایتگر تلاش‌‌های ملاله در راه کسب حق تحصیل برای زنان، ظهور و سقوط جنبش طالبان پاکستان و ترور ناموفق ملاله از طرف طالبان است. این ترور ناموفق، زمانی که ملاله تنها ۱۵ سال داشت، به دلیل فعالیت‌‌های او در راه حقوق زنان، صورت گرفت. ملاله در سال ۲۰۱۴، مفتخر به کسب جایزه‌‌ی صلح نوبل گردید. او جوان‌ترین کسی است که این جایزه را دریافت نموده است. نخست‌‌وزیر پاکستانی، خاقان عباسی، ملاله را «سرشناس‌‌ترین شهروند پاکستانی» خوانده است. کتاب من ملاله هستم تابه‌‌حال به بیش از ۴۰ زبان زنده‌‌ی دنیا ترجمه شده است. - نگاهی بر کتاب صوتی من ملاله هستم: «هدف من از نوشتن این کتاب، رساندن صدایم به گوش مردم دنیا، به نمایندگی از طرف همه‌‌ی دختران جهان بود، میلیون‌‌ها دختری که از حق تحصیل محروم می‌‌شوند و نمی‌‌توانند از استعدادهای خود بهره ببرند. امیدوار هستم داستان زندگی من برای همه‌‌ی دختران الهام‌‌بخش باشد تا صدایشان را به گوش دنیا برسانند و قدرت درون خود را احساس کنند. اما ماموریت من در همین‌جا به پایان نمی‌‌رسد. برای اجرای ماموریت من، و در واقع ماموریت ما، لازم است که به طور جدی برای تحصیل دختران تلاش کنیم و به آنان قدرت بدهیم که زندگی و جامعه‌‌ی خود را دگرگون سازند». در بخش اول، «پیش از طالبان»، ملاله به توصیف کودکی‌‌اش پیش از ظهور طالبان می‌‌پردازد. او در دره‌‌ی سوات در ایالت خیبر پختونخوای پاکستان زندگی می‌‌کرد؛ جایی که نیروهای محلی طالبان در آن، دختران را از رفتن به مدرسه منع می‌‌کردند. خانواده‌‌ی ملاله و به خصوص پدرش، بر تفکر او بسیار تاثیرگذار بودند. پدر ملاله که فردی فرهیخته و روشنفکر بود، منبع الهام مهمی برای ملاله به حساب می‎آمد. دراین‌باره از زبان ملاله می‌‌شنویم: «پدرم مردی است که به آزادی اندیشه‌‌ی من احترام می‌‌گذارد، و مادرم مرا و همین‌طور پدرم را در راه مبارزه برای برقراری صلح و حق تحصیل تشویق می‌‌کرد و به همین خاطر احساس خوشبختی می‌‌کنم». در بخش دوم این کتاب صوتی، «دره‌‌ی مرگ»، درباره‌‌ی ظهور جنبش طالبان پاکستان می‌‌شنویم. در سال ۲۰۰۶، فضل‌‌الله حیات که بعدها رهبری این جنبش را در دست گرفت، برنامه‌‌ای رادیویی با نام «رادیو مُلّا» آغاز کرد که در ابتدا به سوالات شرعی مردم پاسخ می‌‌داد، اما با گذشت زمان، زنان را از خروج از خانه منع نموده و موسیقی و رقص را محکوم می‌‌کرد. بخش سوم، «سه دختر، سه گلوله»، به داستان ترور ملاله می‌‌پردازد. با افزایش محبوبیت، مصاحبه‌‌ها و پوشش رسانه‌‌ای فعالیت‌‌های ملاله در جهت دفاع از حقوق زنان، طالبان ملاله را در اتوبوسی مورد هدف قرار دادند، اما ملاله جان سالم به در برد. بخش چهارم، «بین زندگی و مرگ»، روایتگر دوران تاریکی از زندگی ملاله است؛ ملاله‌‌ای که گلوله به سرش اصابت کرده و در وضعیت وخیمی قرار گرفته بود. دو دختر دیگر نیز زنده مانده و مجروح شده‌ بودند. ملاله از پاکستان به انگلیس انتقال یافته و تحت درمان قرار گرفت. او تنها ۱۵ سال داشت. ملاله چند ماه بعد، در ژانویه‌‌ی ۲۰۱۳ از بیمارستان مرخص شد. در بخش آخر، «زندگی دوباره»، او زندگی خود را در انگلستان از سر می‌‌گیرد. ملاله دلش برای سوات تنگ شده، اما با قدرت تمام فعالیتش را ادامه می‌‌دهد تا آن دختری نباشد که «طالبان به او شلیک کرد»؛ بلکه آنی باشد که «در راه حقوق زنان جنگید». درباره‌‌ی ملاله یوسف‌‌زی: ملاله در سال ۱۹۹۷ میلادی در سوات پاکستان متولد شد. او هم‌‌اکنون در بیرمینگهام انگلستان سکونت داشته و ملیت افتخاری کانادایی کسب نموده است. پدر او، ضیاءالدین یوسف‌‌زی، فعال سیاسی پاکستانی است که در سازمان ملل مشغول به کار است. ملاله در سن ۱۲ سالگی و تحت تاثیر افکار و فعالیت‌‌های پدرش، شروع به نوشتن وبلاگی برای بی‌‌بی‌‌سی به زبان اردو کرد. ملاله در وبلاگش، جزئیات زندگی در دره‌‌ی سوات، که تحت کنترل طالبان بود را تشریح می‌‌کرد. در تابستان سال بعد خبرنگار آمریکایی آدام بی. اِلیک، مستندی درباره‌‌ی زندگی ملاله برای روزنامه‌‌ی نیویورک تایمز ساخت. این مستند، باعث شهرت ملاله شد. او به مصاحبه‌‌های تلویزیونی و روزنامه‌‌ای دعوت می‌‌شد و نامزد جایزه‌‌ی صلح بین‌‌المللی کودکان شده بود. در اکتبر سال ۲۰۱۲، ملاله و دو دختر دیگر در راه برگشت از مدرسه توسط طالبان مورد اصابت گلوله قرار گرفتند. ملاله که گلوله به سرش اصابت کرده بود، در وضعیت بسیار وخیمی قرار داشت. او در بیمارستانی در پاکستان مورد مراقبت قرار گرفته و پس از مدتی، به بیمارستان ملکه الیزابت در انگستان انتقال یافت. ملاله درمان طولانی و سختی را پشت سر گذاشت، اما پس از بهبود، به فعالیت خود در راه کسب حق تحصیل ادامه داد. او بنیاد ملاله را تاسیس کرد و در سال ۲۰۱۳، کتاب من ملاله هستم را با همکاری کریستینا لمب، به رشته‌‌ی تحریر درآورد. فدراسیون مدارس خصوصی پاکستان، کتاب ملاله را توهین‌‌آمیز و دارای تاثیر منفی بر روی نسل جوان پاکستان دانسته و آن را ممنوع اعلام کرد. روزنامه‌‌نگار محافظه‌‌کار پاکستانی، انصار عباسی درباره‌‌ی کتاب ملاله چنین گفت: «کتاب ملاله، مدرکی محکم در اختیار منتقدانش قرار می‌‌دهد؛ آن‌‌ها می‌‌توانند ادعا کنند ملاله مدافع منافع غرب بوده و دشمن پاکستان و آیین مقدس آن است». طالبان پاکستان نیز اعلامیه‌‌ای صادر کرد که در آن، ملاله را تهدید به مرگ و کتابفروشی‌‌های فروشنده‌‌ی کتاب ملاله را تهدید به نابودی می‌‌نمود. اما این دشمنی‌‌ها و سنگ‌‌اندازی‌‌های پوچ، ملاله را از دنبال‌‌کردن اهداف خود، منصرف نکرد. ملاله در سال ۲۰۱۳، جایزه‌‌ی ساخارف و در سال ۲۰۱۴، جایزه‌‌ی صلح نوبل را از آن خود کرد. - درباره‌‌ی کریستینا لمب: کریستینا لمب، خبرنگار و نویسنده‌‌ی سرشناس بریتانیایی و دانش‌‌آموخته‌‌ی دانشگاه آکسفورد انگلستان است. او در سال ۲۰۱۳ به پاس خدماتش در عرصه‌‌ی خبرنگاری، مفتخر به دریافت نشان امپراتوری بریتانیایی از جانب ملکه‌‌ی انگلستان شد. وی در سال ۱۹۸۸، جایزه‌‌ی خبرنگار جوان سال را به ‌خاطر فعالیتش در افغانستانِ تحت حکومت شوروی، کسب نمود. او علاوه بر افغانستان، در پاکستان، لیبی، عراق، سوریه، آنگولا و بسیاری از کشورهای دیگر نیز فعالیت داشته است. لمب در سال ۲۰۱۳، کتاب پرفروش «من ملاله هستم» را با همکاری ملاله یوسف‌‌زی نوشت. او ۷ کتاب دیگر نیز نوشته که از میان آن‌‌ها می‌‌توان به «خداحافظ کابل» و «خانه‌‌ی آفریقایی» اشاره کرد.