کتاب صوتی جزء از کل نشر رادیو گوشه

ای کسانی که دنبال سلبریتی و بازیگر هستید، اصلا شما صدای این عزیزانی که این کتاب رو خوندن رو شنیدید؟؟؟ توروخدا بی انصافی نکنید و حداقل نمونه رو گوش کنید بعد به گویندگان بتازید.

در زمینه‌ای فلسفی، طنز و در بستر داستانی نوشته شده، شاید شنیدن چند بخش ابتدایی این کتاب، حوصله‌ی زیادی بطلبه، اما به محض اینکه در خواننده ارتباط عاطفی و روحی عمیق با متن کتاب و شخصیت‌های داستان رقم بخوره، فوق العاده شنیدنی میشه و با وجود طولانی بودنش، عجیب تحسین برانگیز هست و بارها و بارها توسط نویسنده میخکوب میشیم. نویسنده دامنه‌ی فکری آزاد و بسیار وسیعی داره که از گستره‌ی اطلاعاتش نشات می‌گیره و به نوعی در کمال اختصار، هر مبحثی رو برگرفته از اندیشه‌ای عمیق احساس می‌کنی که در قالب شخصیت‌های داستانی و نوع ارتباطشون متبلور شده. نویسنده‌ی دریایی از این اطلاعات رو همراه با تامل‌های درونی در جهان بینی، با چاشنی طنز به جان شخصیت‌های داستانی ریخته و مرز رسیدن به تکامل رو به شیوه‌های مختلف مورد نقد و بررسی قرار داده. گوشه‌گیری و فاصله از دنیا رو برای دو قشر اهل تفکر و تبهکار مشابه دانسته و گاهی انسان‌ها رو از مسیرهای گوناگون به نتایج یکسانی رسونده‌. بین صفحات این کتاب زیاد یاد سبک داستان نویسی واقع بینانه، منفی نگر و رک گویی #رومن_گاری افتادم که در عین حال، منکر فرصت‌های احتمالی سر راه زندگی انسانها نیست با این تفاوت که حوادث داستانی به مراتب با جزئیات و چاشنی احساسی بیشتری نوشته شدند. هر بار در کتاب، صحبت از ارتباط نسلی، ویژگی‌های خونی، فرزند و ادامه نسل ... میشد، بی‌اختیار یاد کتاب #صد_سال_تنهایی اثر #گاربریل_گارسیا_مارکز می‌افتادم با این تفاوت که به نظرم کشش داستانی کتاب جز از کل به مراتب بیشتر بود. یکی از حیرت انگیزترین نگرش‌های کتاب، برای من، نگاه مارتین به مرگ و جاودانگی، درست زمانی که فکر می‌کرد فاصله کمی با مرگ داره و آرزو می‌کرد حداقل به جهنم اعتقاد پیدا کنه تا بتوونه به نوعی به حیات ادامه بده، بود، مخصوصا که درست در نقطه مقابل دیدگاه معتقدینی قرار می‌گرفت که از مرگ به دلیل رفتن به جهنم وحشت دارند و آدم رو به فکر فرو می‌برد که یکی از ترس عدم حتی حاضر هست عذاب رو انتخاب کنه و دیگری از ترس عذاب، آرزوی عدم می‌کنه! به برخی جملاتش ساعت‌ها میشه فکر کرد و با لحظات دیوانگی و جنون شخصیت‌های داستانش همراه شد. نگاهی نو و دیوانه کننده در قلب واقعیت‌های این کتاب نهفته هست که گاهی به طرز عجیبی با تجربیات، سرخوردگی‌ها و دنیای ذهنی نویسنده‌ها نزدیک هست.

این کتاب رو چند سال پیش خوندم. خیلی دوست داشتنیه و تاحالا چندین جلد هدیه دادم. توصیه می‌کنم که حتما این کتاب رو بخونید. اگه اهل صوتی هستید، صداش خوبه به نظرم. نمونه رو گوش بدید و تصمیم بگیرید

رمانی زیبا با زمینه‌ای فلسفی و همراه با کمدیی سیاه. تم فلسفی داستان خوانندگان را تشویق به تفکر پیرامون مسائلی چون انسان، جامعه و مرگ میکند. و احساس آدم از خواندنش مثبت است. طنز تلخ آن هم لبخند و شگفتیی در پی سرخوشی متن به همراه دارد. با خواندن داستان احساس همزاد پنداری زیادی با کاراکترها میکنید، حتی بیشتر از خودشان، و به قول یکی از دوستان حقیقتا دلتان برای کاراکترهای آن تنگ می‌شود. به طوری که بعدا پیرامون زندگیتان بدنبال آنها بگردید، یا در درونتان. اما به هیچ وجه نمی‌خواهم بگویم با یک شاهکار ادبی طرف هستید. نه. صرفا با داستانی زیبا و دلنشین و شایسته توجه سروکار دارید. این کتاب را چون نقد برخی منتقدین نگینی بی همتا تصور نکنید، اما بدانید که دوستش خواهید داشت. اگر از گویندکی بگوییم، راوی ها بسیار خوب هستند. و به کاراکترها کاملا نشسته‌اند. خصوصا رامین بیرق دار.تغییر صدا و حالت بیان جملات کاراکترهای متفاوت بسیار ظریف و کافی انجام شده. نه شور است و نه بی نمک. اشتباه در لحن جملات هم له ندرت رخ میدهد، که امریست عادی. تنها نکته قابل توجه شاید ذات تم فلسفی کتاب باشد که تا حدودی با صوتی گوش دادنش منافات دارد و بهتر باشد که خود آن را بخوانید. تا تاملتان روی برخی جملات بیشتر باشد. تا وقت برای درک آنها داشته باشید. چون راویان نیز مکثی برای نشستن جملات در ذهن نمیکنند، یا آهسته تر نمیخوانند. پس این شما هستید که باید کتاب را به هنگام تمرکز کامل گوش دهید و به ندرت برخی جملات را دوباره گوش دهید. ترجمه کتاب در یک کلام عالیست. موسیقی متن هم چون دیگر کارهای رادیو گوشه، کم و حداقلیست، اما به جا و مناسب. هرچند که اگر موسیقی در برخی جاها قبل و بعد از شروع بخشی، یا میان داستان برای جداسازی فضا استفاده میشد، میتوانست در انتقال احساسات و افزایش تمرکز بسیار موثر باشد. (البته که مقصودم موسیقی به هنگام خواندن متن نیست، که نتیجه‌اش کاملا برعکس است) در آخر باید گفت که خواندن کتاب را، و اگر امکانش را ندارید، گوش دادنش را بسیار توصیه می‌کنم.

سبک خوانش راوی به شدت به فضای داستان میاد. خوشبحال اونایی که قبلا کتاب رو نخوندن و الان میتونن گوش بدن و لذتش رو ببرن.

سلام نظر من میشه نظر شماره ۱۰۹۵ خیلی خوبه این تعداد نظر برای یک کتاب👌✌️ الان ساعت ۲:۳۳صبح یه روز اسفند ماهی در سال ۱۴۰۱، خوشحالم که کتاب رو با حال خوش و رضایت تمام کردم و خوشحالم وقتم هدر نرفته. از کسانی که لطف کردند و وقت گذاشتند برای ما کتاب رو خوندند هم سپاسگزارم، هرچند که در ابتدا با صدای آقای رحیمی سام ارتباط نمی‌گرفتم و خیلی ترغیب میشدم بیخیال گوش دادن کتاب بشم، اما با این حال ادامه دادم تا رسیدم به بخش چهار، جایی که متن ها بنظرم دیوانه بودند و کلمات انگار از تیمارستان بیرون میومدن و گره در گره شده بودند و دوباره دچار تردید شدم که آیا ادامه بدم یا نه🤔؟ دیگه به صداهایی که می‌شنیدم عادت کرده بودم و برام خوشایند شده بودند و تصمیم گرفتم از گره عبور کنم و ادامه بدم و خوشحالم بخاطر این اتفاق، ادامه دادم و شگفتی داستان بیشتر و بیشتر شد و احساس خوبی در آخر نصیبم شد. از آقای رحیمی سام بخاطر این نمکی که در کلامشون بود و گاهی طرز گویندگیشون در شخصیت جسپر منو به خنده می‌آورد سپاسگزارم و آقای بیرق دار که احساس میکردم صداشون از چند تا کانال بیرون میاد و چقدر خاص و خوشایند و دلچسب بود و از تمام کسانی که با نظرهاشون من و امثال من رو راهنمایی میکنند. باشد که نظر من هم خواننده ای رو ترغیب کنه به گوش دادن این اثر. یا حق🤍☁️

نسترن پارسا

۱۴۰۰-۰۷-۱۱

5

کتاب فوق العاده ایه و اگه صوتی نبود مطمئنن تمومش نمیکردم کتاب مطلقا فلسفی نیست و به نظرم بهتره همون طور که برای کتاب های بچه ها رنج سنی مشخص میکنیم برای روحیه آدم ها هم حد و حدود مشخص کنیم کتاب داستانی از زندگی سخت و پر از درد یک خانواده که یه فاز نهلیسیم یا پوچ گرایی داره و اگه از نظر روحی دچار افسردگی هستین یا حال روحی خوبی ندارین یام دنبال این هستین که هرکتابی که میخونین نکات زیادی رو توش مارک کنین بهتون به جد میگم این کتابو فراموش کنین،از کل این کتاب میشه چند تا نکته ناب و کاربردی برای زندگی یاد گرفت ولی این نکات رو به صراحت ننوشتن باید از کل داستان شکارش کرد مثلا ،یجای داستان هست که پسر ۷ ساله ای به نام تری دین دچار مشکلی میشه که باید ورزش رو کنار بزاره،خب بهش میگن ورزش رو فراموش کن و همین باعث میشه اون بچه به یه تبهکار تبدیل بشه،واقعا نکته آموزنده اش برای من اینه که مراقب باشیم چطور با رویاها و اهداف آدم ها بازی میکنیم و کسی رو اونجور نا امید نکنیم که برای اثبات خودش هرکاری بکنه به نظرم اگه اون پسر رو به سمت ورزش تنیس یا بدمینتون هدایت میکردن صد درصد آینده خودش و خانواده اش متفاوت میبود و از این دست موضوعات به همه افراد مطلقا توصیه نمیشود

واقعا کتاب خوبیه، حتما پیشنهاد میکنم. راوی عالیه. ممنون از فیدیبوووووی دوست داشتنی

گویندگی اصلا در حد کتاب نیست و اصلا کمی هم به فضاسازی کتاب نزدیک نشده. واقعا نمیدونم چرا دادن به این گوینده ها؟ آرمان سلطان زاده یا هوتن شکیبا خیلی خیلی بهتر از این می تونستن این شاهکار رو گویندگی کنن. رادیو گوشه فقط یکی دو تا از انتخاب های گوینده هاش تا الان خوب بوده. بقیه تقریبا فاجعه بودن.

صداها کامل رو شخصیت ها نشسته. دوست دارم زودتر صوتیش رو هم تموم کنم. امشب تا صبح بیداریم🤣