مجله همشهری داستان شماره ۱۰۲

همشهری داستان از نشریه‌های پرباری است که اولین نسخه‌ی آن در تیر ماه سال 89 منتشر شد. این نشریه توانست طی مدتی کوتاه حال و هوای تازه‌ای به ادبیات و هنر داستان‌نویسی معاصر بدهد. شماره‌ی 102 از این نشریه در اردی‌بهشت سال 90 وارد بازار کتاب و نشریه شد. نسخه‌ی صوتی همشهری داستان شماره 102 به بهانه درگذشت «غلامحسین امامی» ناشر، نویسنده و کتاب‌فروش بزرگ و نام‌آشنای دنیای کتاب، به جامعه‌ی کتاب‌فروشان و پیش‌کسوتان نشر تقدیم شده است. به همین دلیل خیلی از بخش‌های این شماره از همشهری داستان، همه به نوعی با کتاب و کتاب‌خوانی ارتباط دارند.  صد و دومین شماره‌ی همشهری داستان در مهر ماه سال 98 با همکاری آوانامه منتشر شده است.

درباره‌ی کتاب صوتی همشهری داستان 102

همشهری داستان، همیشه یک رسالت بزرگ دارد و آن کشف قلم‌های ارزشمند و جوان است. این نشریه، نویسندگان جوانی که تازه دست‌به‌قلم شده‌اند، را در کنار بزرگان ادب ایران، در نظر می‌گیرد و با چاپ بهترین آثار این نویسندگان، فرصتی تازه و تاثیرگذار برای دیده شدن، به این آن‌ها می‌دهد. با این حال، در همشهری داستان 102، تمرکز اصلی مطالب، مقالات و داستان‌ها روی کتاب و کتاب‌خوانی است. در این شماره هم مانند شماره‌های قبلی این نشریه، راجع‌به ظهور جدیدترین تازه‌های نشرو ترجمه‌ها، اطلاعات جامع و مفیدی وجود دارد. در این کتاب صوتی، می‌توانید از برگزاری انواع نمایشگاه‌های کتاب در ایران و سایر کشورها، مطلع شوید. جشنواره‌ها و جوایز مختلف کتاب و کتاب‌خوانی و برندگان این جوایز هم، در این نشریه معرفی می‌شوند. گذشته از همه‌ی این‌ها، می‌توانید با نویسندگان جدید و گمنامی آشنا شوید، که کتاب‌هایشان بدون پیش‌بینی، از پرفروش‌های بازار کتاب شده است. در کنار همه‌ی این‌ها، مجموعه‌ای از برگزیده‌ترین داستان‌های کوتاه از نویسندگان ایران و جهان هم، در این نشریه گردآوری شده است. در بخش‌هایی از این نشریه، توصیه‌ها و راهکارهای نویسندگی برای علاقه‌مندان به داستان‌نویسی، آمده است. در نسخه‌ی صوتی همشهری داستان 102، سعی شده با توجه به فضا و احوالات، حال و هوای هر داستان و متن، به‌خوبی بازتاب داده شود.

در ادامه فهرست مطالب این نسخه از همشهری داستان آمده است:
سخن سردبیر، پرنده‌ها از متن کاشی‌ها گریخته‌اند، نیم‌رخ‌های زمان در تاریکی، تازه چی خوندی؟، تلاقی، زیارت، عصر پنجشنبه، زیرگذر بازارچه، ما دو سه رند عشرتی جمع شدیم این طرف، آزاد: جغرافیای اسارت در قلب تهران، گاهی گریه هم کردیم، در آن زمانه‌ی بی‌کتاب، انگار آن روزها را خواب بودیم.