کتاب تجربه های کوتاه 27: از پنجره های باز برایم بخوان نشر چشمه

‎دلقک: وقت بلندشدن است، جناب عثمان. دلقک لبه‌ی ملحفه را رها می‌کند، شمع را فوت می‌کند، ردای طلایی‌ئی را از کف اتاق بر می‌دارد و آن را به‌دقت کنار آیینه می‌آویزد. مرد که عثمان خوانده شده از لب ملحفه به بیرون نگاه می‌کند. ‎عثمان: گفتم پنجره‌ها رو ببند. دارم از سرما می‌میرم. دلقک یک جفت دم‌پایی طلایی کنار تخت می‌گذارد. ‎دلقک: امروز روز اول بهار ئه. ‎عثمان: یاوه می‌گی. بگو چلّه‌ی زمستان ئه. حالا پنجره‌ها رو ببند. مطمئن ام الآن ئه که برف بباره.