کتاب همان ستاره‌ای باش که هستی
کتابی برای کودکانی که حس می‌کنند متفاوت‌اند

تصور کنید با لباس راحتی به یک مهمانی می روید. ابتدا این ذهنیت را دارید که یک دورهمی دوستانه است؛ اما ناگهان متوجه می شوید که یک مراسم بسیار رسمی است. حتماً احساس می کنید در آن جمع وصله ناجورید و آن چند ساعت نمی توانید به هیچ چیز دیگری فکر کنید.
کودکان هم به دلایل متفاوت و زیادی ممکن است احساس متفاوت بودن یا وصله ناجور بودن داشته باشند. برخی از این دلایل مهم هستند و بعضی های دیگر به نظر بی اهمیت می آیند. تعدادی از این تفاوت ها آشکارند و باقی آن ها فقط در ذهن کودک وجود دارند.
درهرحال کودک باید بداند چنین احساسی واقعی است. ما نمی توانیم فقط شانه بالا انداخته و بگوییم: «فکرهای احمقانه نکن.» یا «کم کم از این فکر بیرون می آیی.» کودک باید بفهمد احساسی که دارد ابلهانه نیست و خودش هم برای داشتن چنین احساسی احمق یا بد نیست.
کودکان به صداقت نیاز دارند. اینکه به آن ها بگوییم: «هیچ کسی متوجه نمی شود.» یا «کسی اهمیت نمی دهد.» از نظر کودک یک دروغ است. نادیده گرفتن مشکل درست به اندازه اغراق در آن می تواند آسیب زننده باشد. در هر دو حالت کودک حس می کند این تفاوت مایه شرمساری است.
بهترین روش برای ایجاد توازن این است که کودک را با عشق احاطه کنید. کودکان نیاز دارند فقط به صِرف بودن شان موردعشق قرار بگیرند. آن ها همچنین احتیاج دارند بشنوند که دوست داشته می شوند. ما بزرگسال ها عادت کرده ایم با عواطف ناگفته کنار بیاییم، اما کودکان توانایی خواندن چنین زبان پنهانی را ندارند. آن ها باید هر روز کلمات محبت آمیز را بشنوند و آغوش عزیزانشان را حس کنند.
زمانی که کودکان توسط عشق قوی شده باشند، راحت تر درک می کنند که تفاوت ها فقط بخش کوچکی از خودِ واقعی شان است. کودکانی که با عشق سیراب شده باشند، حس امنیت کافی برای برقراری ارتباط با افراد متفاوت دیگر را نیز خواهند داشت. چنین کودکانی می توانند تمام استعدادها و هدایای الهی را، که موجودیت حقیقی شان را می سازد، آشکار کرده و به جهان عرضه کنند.

ـ سوزان هِی بور اُوکیف

در همه دنیا هیچ کس دقیقاً مثل تو نیست!
متفاوت بودن چیز خوبی است؛ البته اگر از بقیه بامزه تر و قوی تر باشی یا دیگران تو را خیلی شجاع ، شاگرد ممتاز کلاس یا یک هنرمند عالی بدانند. استعدادها و توانایی های تو بخشی از خصوصیاتی هستند که تو را تبدیل به این شخص منحصربه فردی می کنند که هستی.
البته گاهی ممکن است تو به اندازه بقیه بامزه، باهوش، قوی یا شجاع نباشی. شاید هم حس کنی «بیش ازحد باهوش» یا «زیادی بانمک» هستی. چنین تفاوتی ممکن است باعث شود حس ناخوشایندی داشته باشی.

تفاوت های ظاهری

شاید فکر کنی زیادی لاغر، چاق، قدبلند یا قدکوتاه هستی. ممکن هم هست به نظرت خیلی کک و مکی باشی، گوش هایت بزرگ یا موهایت همیشه فرفری و پیچ خورده باشند.
مثل این می ماند که بگوییم خطوط موازی زیادی صاف هستند یا نقطه ها بیش ازحد گرد به نظر می رسند. تو در هیچ زمینه ای «بیش ازحد» نیستی. تو فقط خودت هستی و این هم ظاهری است که داری. الآن این شکلی هستی؛ ممکن است وقتی بزرگ تر می شوی، شکل دیگری باشی.
از بزرگ ترها خواهش کن عکس های زمانی را که هم سن تو بودند نشانت بدهند. حتماً از این همه تغییری که ظاهر آن ها در این سال ها پیدا کرده است تعجب خواهی کرد! تو هم عوض خواهی شد.

یک قهرمان یواشکی

فکر کن شست پا، چون چاق و کُپل است، چه احساسی دارد. گاهی وقت ها عرق می کند و بو می گیرد. مثل مو قشنگ یا مثل چشم درخشان نیست. نمی تواند موسیقی بشنود یا غذا را بچشد. هیچ کس تا حالا نگفته:«عجب شست پای فوق العاده، قشنگ و باهوشی!»
اما بدون شست پا تو نمی توانی بدوی؛ حتی ممکن است برای راه رفتن هم دچار مشکل بشوی. شست پا عضو خیلی مهمی است! مثل یک قهرمان پنهان و مخفی!
چاق و کُپل بودن برای شست پا بد نیست، چون همان شکلی که باید باشد آفریده شده است و ظاهر و قیافه اش از اهمیت آن کم نمی کند.