کتاب فرم های فروپاشیده نشر چشمه

در جدا‌اُفتاده‌ترین انزوا‌ها چگونه می‌توان با مفرح‌ترین و نا‌آزموده‌ترین کنش آفرینشگرانه در آشوب کیهان سهیم شد و با شدت‌بخشی به فرآیندهای تکین‌سازی، و گسستن از تکرار تهیِ زیست روزمره، مسیرهایی نو و غیرشخصی را پی گرفت که بالقوگیِ پیوند خوردن به یک اجتماعِ آینده یا یک اجتماعِ همیشه ‌در‌ ‌راه را دارند؟ متنِ پیشِ رو سمپتوم‌شناسیِ رد‌های به­جامانده بر بدنِ کسانی را که «بیمار» خوانده شدند در اختیارمان می‌گذارد؛ کسانی که به‌رغم اصطکاک با محیط و اثر داروهای تجویزی بر بدن‌شان، تأثیری آفرینشگر و یکه ساختند؛ مسئله بر سرِ درنوردیدنِ آستانه‌هایی است که مشخصاً آن‌ها را از صِرفِ بیمار‌ بودن جدا می‌کند و نشان می‌دهد خواب‌وخیال‌های‌شان از چیزی دیگر تغذیه می‌شد، و این‌که جنون پیش از آن‌که نشانِ بیماری و زوال باشد، شاید یک حد نهاییِ آزمون‌گریِ بدن است: بس­گانه شدن.