کتاب حاضر، که در باب اخلاق دوستی در تمدن اسلامی و سیاست جهانی است، با هدف انتقال مفهوم دوستی و کاربرد آن از محدوده روابط خصوصی و احساسی به ساحت آزاد و گسترده روابط مدنی، سیاسی، بینالمذاهب و بینالمللی، و همچنین بیان این حقیقت که عدالت نقطه شروع تعاملات جمعی و جهانی است، نه صرفا نقطه کمال آنها تألیف و گردآوری شده است. در ایامی که مقالههای این مجموعه گردآوری میشد هنوز از پدیده داعش و کشتار وحشیانه ایشان بهنام شرع که وهن انسانیت است، خبری نبود. هنوز طالبان پاکستان یکصد و چهل کودک مدرسهای را قتل عام نکرده بود. هنوز بوکوحرام بیش از دویست دختر خردسال را ندزدیده و به ازدواج اجباری وادار نکرده بود. جنایات داعش، طالبان و بوکوحرام حیثیت اسلام و مسلمانی را به شدت ملکوک و، در آینه اخلاق عرفی جهانی تصویر تمدن ما را به نقطه حضیض دماسنج اخلاقی کشانده است.
این کتاب با بهرهگیری از تاریخ سیر اندیشه اخلاقی و ادب و الهیات دوستی، رویکرد جدید و راهگشایی را برای ورود دوستی در پژوهشهای صلح و روابط بینالملل ارائه میدهد. کتاب حاضر منابع عمده دوستیپژوهی را در چهار بخش و هفده فصل مورد بازبینی قرار میدهد:
در پیشگفتار و درآمد کتاب، مؤلف به توضیح جایگاه و حیثیت اخلاق دوستی در ساحت زندگی جهانی پرداخته و ضرورت بازاندیشی فضیلت دوستی و نهادینه کردن آن را برای پایهریزی روابط نوین بینالملل خاطرنشان میسازد.
بخش نخست کتاب با عنوان دوستی در ساحت زندگی معنوی و جهانی شامل سه مقاله است.
در بخش دوم کتاب مقالاتی در باب دوستی در روابط بین فرهنگها، ملل و تمدنها گنجانده شده است.
بخش سوم به فلسفه، ادب و احادیث حقوق دوستی اختصاص یافته است.