کتاب خوشه ها منصور سلجوقیان نشر کنکاش

گفتم: به مُرشدم چی چی اسبابی خواریس؟ گفتا: حقیقِتش را میخوای اُون نداریِس گفتم: چه چیزی فایده نداره تو زندگی؟ گفتا: که غصه خوردَنِس و گریه زارِیس گفتم: چه چیزی شخصا به مقصد میرسُوند؟ گفتا: امیدواریِس و پایدارِیس گفتم: کُودُوم صفت سببی سَر بُلَندِیس؟ گفتا: عزیزی جونی دِلَم خاکساریِس گفتم: چه چیزی باعثی آسایِش تَنِس؟ گفت: اینکه مَعلُومِس، صفتی سازگاریِس گفتم: کُودُوم هنر می‌مُوند بَعدی صاحِبِش؟ گفت: اُون هنر که ذاتیس و ابتکارِیس گفتم: آدِم کُودُوم بِچه شا خیلی دوس دارد؟ گفت: اینکه گفته اند همه، تَه تاغارِیس گفتم: چه وقتی آدِمی‌اِز کار رها می‌شِد؟ گفت: اون زمون که خفته میونی عَماریِس گفتم:­چه­چیزی­خیلی بَدِس؟ در جواب گفت جمشیدی اینکه گفتَمِت اَوِل ندارِیس