کتاب بهترین دوران زندگی زن
دوران بعد از چهل سالگی

مقدمه

زن باهوش و با فراست می داند که سال های میانه زندگی در فراهم آوردن فرصت ها و چالش های جدید از اهمیت فراوان برخوردار است. اغلب ما دنبال راهنمایی می گردیم تا راهگشای ما در سفر زندگی باشد ـ یک ایده آل به واقع مهم برای دوران میانسالی اگر بخواهیم باهوش و با فراست باشیم. زن بادرایت بودن یعنی این که بدانید از چالش هایی که در پیش دارید چگونه استفاده کنید و از گزینه هایی که می توانید داشته باشید به نحو مطلوب استفاده نمایید. زنان باهوش و مدبر می دانند که چگونه با زندگی روبه رو شوند و با تغییراتی که اتفاق می افتد چگونه برخورد نمایند. زنان باهوش و مدبر از این توانمندی کافی برخوردارند که بدانند آن ها موجوداتی خاص و منحصربه فرد هستند و چیزهایی هست که از آن اطلاع دارند.
کتاب بهترین دوران زندگی زن پایه و اساسش را از گروه زنان گرفته است. در این گروه زنان داوطلبانه درباره اندیشه و احساس خود راجع به جنبه های مثبت و منفی زن بودن در یک مقطع سنی خاص بحث و تبادل نظر کردند. بسیاری از این زنان معتقد بودند که با پای گذاشتن به دوران چهل سالگی توانسته اند هراس ها و نگرانی های بی اساس را پشت سر بگذارند و به زنی مدبر و با فراست تبدیل شوند. از نظر سایر مراجعان و دوستان نیز استفاده شده است تا پیام این کتاب تقویت شود که همه ما می توانیم زنانی مدبر و با فراست باشیم و با زندگی و تغییرات آن برخوردی سازنده بکنیم.
در این کتاب می خوانید که زنان چگونه با گذر سال ها کنار آمدند و با دوران چهل سالگی برخورد موفق داشتند. فرصتی در اختیار شماست که تمرینات ارائه شده در کتاب را انجام بدهید و بهتر و بیش تر بدانید که با تحولات دوران چهل سالگی خود چگونه کنار بیایید. درباره زنان چهل و چند ساله مطالب مختلفی را می خوانید. زنانی مانند خود شما که سرگذشتشان آشکارکننده امکانات و احتمالاتی است که ممکن است هرگز به آن ها فکر نکرده باشید. این حکایات، تجارب جدیدی در اختیار شما می گذراند که می توانند اسباب آسایش خیال و امیدواری شوند. با توجه کردن به مضامین مشترک در حکایات و سرگذشت هایمان به شفا و التیام می رسیم و نشاط پیدا می کنیم. این ها به ما کمک می کنند تا بدانیم که کی هستیم.
اوا، یک زن مدبر و با فراست است که از احساس امنیت خاطر برخوردار می باشد. اوا، مادر ۴۳ ساله ای است که شاغل است. اوا درباره مزایای تهیه یک دفتر یادداشت و ثبت کردن وقایع سفرتان توصیه های ارزشمندی دارد:

«به یاد دارم قبل از چهلمین سالروز تولدم افسرده شده بودم. در دفتر یادداشت خود نوشتم به ۴۰ سالگی نزدیک تر از ۳۹ سالگی هستم. می خواهم زمان متوقف شود. من تمرینی برای ۴۰ سالگی انجام نداده ام. اما به هر تقدیر ۴۰ ساله شدم و به مدت شش ماه افسرده بودم تا این که به خودم آمدم و دیدم که این پایان زندگی من نیست. اما می دانم برای زنانی که در این جامعه زندگی می کنند بسیار سخت است. می دانید ۴۰ سالگی مانع بزرگی است. به این نتیجه رسیدم که با نوشتن هراس ها و اضطراباتم به درک و فهم و شفا می رسم. من این کار را به عنوان یک اقدام خودیار و به عنوان وسیله ای برای رسیدن به التیام به همه توصیه می کنم.»

ثبت یادداشت های روزانه در میان زنان باتدبیر و باسواد سنتی غنی و سرشار است. ثبت این یادداشت ها به شما امکان می دهد که به طرزی سازنده احساسات و اندیشه های خود را یادداشت کنید. این اقدامی است که به شما امکان می دهد با احساسات و عواطف خود بهتر کنار بیایید. ثبت یادداشت ها در دفتر روزانه به شما کمک می کند تا از ناخودآگاه به خودآگاهی برسید. سببی است تا احساسات و نقطه نظرهای نهفته عیان شوند و شما بتوانید با آن ها روبه رو گردید. ثبت در دفتر یادداشت های روزانه به شما امکان می دهد تا درباره خود، علم و اطلاع بیش تری به دست آورید. این یک سرمایه گذاری ارزشمند است که به شما فرصت می دهد که روی نوشته هایتان دقیق شوید و فکر کنید و به زندگی تان معنا و مفهوم ببخشید. در دفتری سرمایه گذاری کنید که به شما الهام می بخشد. می توانید این دفترچه یادداشت را به شکلی خاص و منحصربه فرد تهیه کنید.
آن زن با فراستی که شما هستید، می توانید از نخ های شل تجربه خود پرده ای معنی دار ببافید و با صبر و شکیبایی نقشه ای برای حرکت و گذر خود تهیه کنید و آموخته های خود را با دیگران در میان بگذارید. این وظیفه شما و به شما مربوط است تا جواب ها و سوالات خود را بیابید.
درحالی که هر زنی برای خود منحصربه فرد است، زنان با فراست نقاط مشترک فراوان دارند، می توانند به استقبال تغییرات بروند، چالش ها را بپذیرند و از تجربیات خود درس بیاموزند. فراموش نکنید که زن میانسال با فراست با این شعار شروع می کند:

گذشته را گرامی بدار
از لحظه اکنون لذت ببر
به پیشواز آینده برو

فصل یک: ظهور زن میانسال با فراست

«نیم قرن قبل زنان در ۳۰ یا ۳۵ سالگی پیر تصوّر می شدند. اما نسل بعد از سال های جنگ دوم جهانی برای «پیر شدن و جاافتادگی» تعریف جدیدی ارائه می دهند.»

دکتر استان لوی مدیر امور پزشکی در آل می

پدیده جدیدی در کار است، این که یک «تاریخ مصرف» زنانه در کار است دیگر قابل قبول نیست و شمار فزاینده ای از زنان تاریخ بی مصرف شدن شان را بی اساس می پندارند. نه تنها زن میانسال برای پیر و جاافتاده شدن تعریف جدیدی ارائه می دهد، بلکه برای سکسی بودن، نشاط و قدرتمندی، مفاهیم جدیدی در نظر می گیرد. زن میانسال روزگار ما در مقایسه با زنان نسل گذشته از سلامتی قابل ملاحظه ای برخوردار است. از برنامه غذایی مناسبی پیروی می کند و به پوست خود می رسد. زنان امروز به اطلاعات بیش تری دسترسی دارند و بر زدگی خود مسلط تر هستند.
زنان امروز از فرصت مناسبی برخوردارند تا مدت طولانی تری جوان بمانند و جوان تر به نظر برسند. از سلامت عمومی بهتری برخوردارند، از آمادگی جسمانی بیش تری بهره مند هستند. استفاده از ابزار و لوازم برقی پیشرفته سببی گردیده تا کارخانه دیگر آن مشقت روزگار گذشته را نداشته باشد.
به این نکته توجه کنید: امروزه می توان انتظار داشت که زنان ۴۰ ساله به طور متوسط به ۸۰ سالگی برسند. بنابراین میانسالی در نیمه راه زندگی بودن است. با آن که این سال ها ممکن است با دشواری هایی روبه رو باشد، به شما مربوط است که به این مشکلات برسید. اگر بخواهیم از مارکوز اورلیوس استناد کنیم:
«زندگی انسان را، فکر او می سازد.»

وقتی زنی به دوران میانسالی می رسد، تغییراتی در برداشت های او ایجاد می شود. توجه به غذای مصرفی، آمادگی جسمانی و روحیه و ذهنیت خوب به نظر رسیدن، بخشی از زبان و ذهن هر روز او را اشغال می کند. درواقع زنان ۴۰ ساله امروزی به طور متوسط از زنان ۴۰ ساله ۲۰ سال قبل بهتر به نظر می رسند.
روحیه ها و برداشت ها هم تغییر کرده اند. زنان دیگر در ۴۰، ۵۰ و حتی ۶۰ سالگی در اندیشه آن چه بر ما گذشته است نیستند. حد و مرزها جابه جا شده است و زن باهوش و مدبر ما این را به خوبی می داند.
زنان امروز درحالی که به گروه سنی جدیدی می رسند، می دانند که چگونه می توانند طراوت جنسی خود را حفظ کنند. لاغر و باریک باقی بمانند و لباس های معقول و به جا بپوشند. اما آن چه حالا امکان پذیر نیست این است که نمی توانیم مانند دوران بیست و چند سالگی پشتمان را به ساعت و به گذر زمان بکنیم و اشتباهات دوران ۲۵ سالگی را تکرار نماییم.
زن ۴۰ و چند ساله جدید باید تصویر تازه ای خلق بکند، نه این که تصویری از دوران پیری خود بسازد، بلکه تصویری که با مرحله جدید زندگی اش جور در بیاید. او باید بداند چیست که امکان پذیر است و کدام است که امکان پذیر نیست؟ چیست که می تواند آن را تغییر بدهد؟ چیست که نمی تواند آن را تغییر بدهد؟ آیا این مهم است؟ راه چاره های دیگری که می تواند داشته باشد کدام است؟ وقتی بداند چیست که می تواند فکری به حال آن بکند زن با فراست میانسال بیش تر احساس اعتمادبه نفس و کنترل می کند. پذیرش و عمل، کلمات اساسی منابع لغوی او می شوند.

فهرست ده گانه تصمیماتی که زن ۴۰ و چند ساله با فراست می گیرد

۱ـ آرام تر شدن
۲ـ نگاه به آینده کردن
۳ـ پالایش ارزش ها
۴ـ حذف مسائل پیش پاافتاده
۵ـ لذت بردن از آزادی
۶ـ شناخت بهتر خود
۷ـ تمایل به قبول ریسک
۸ـ تدبیر و فراست
۹ـ بی نیازی از سازگار شدن
۱۰ـ مهارت های جدید برابر تجربیات جدید

حوادث مهم زندگی به ندرت رها از ترس و هراس هستند. بخشی از یادگیری برخورد با هراس، روبه رو شدن با آن هراس است و کم تر مقولات و مواردی پیدا می شوند که هول انگیزتر از ورود به دهه جدیدی از زندگی باشند. آیا به یاد دارید که چگونه با مسائل دوران ۲۰ سالگی کنار آمدید؟ توانستید مسائل و مشکلات دوران ۳۰ سالگی را پشت سر بگذارید. روبه رو شدن با ترس از بالغ شدن و رسیدن به دوران جاافتادگی را می توان به درستی پشت سر گذاشت. نانسی ۴۰ ساله، که به شغل پرستاری اشتغال داشت درباره هراسش از ۴۰ ساله شدن حرف می زند:

«قبلاً فکر می کردم ۴۰ ساله یعنی پیر اما حالا که ۴۰ ساله هستم کم کم به ذهنم می رسد که شاید اشتباه می کردم. با این حال هنوز روبه رو شدن با این هراس دشوار است. دارم همه چیز را مورد ارزیابی جدید قرار می دهم که این هم هول انگیز است. سابق بر این فکر می کردم که کارم در حکم همه چیز است. حالا فکر می کنم هیچ چیزی همه چیز نیست.»

اِوا، زن ۴۳ ساله و صاحب سه فرزند که در کار جواهرفروشی است و با شوهرش کار می کند درباره ترس روبه رو شدن با ۴۰ سالگی این گونه حرف می زند:

«به یاد دارم قبل از تولد ۴۰ سالگی ام افسرده و خموده شده بودم. در دفترچه یادداشتم نوشتم به ۴۰ سالگی نزدیک تر از ۳۹ سالگی هستم. می خواهم زمان متوقف شود. من ۴۰ سالگی را تمرین نکرده ام. اما به هر صورت ۴۰ ساله شدم و حدود شش ماهی افسرده بودم تا این که به تدریج بر اوضاع و احوالم مسلط گشتم و دانستم که این پایان جهان نیست. اما فکر می کنم برای زنان این جامعه دشوار باشد. می دانید ۴۰ سالگی مانع بزرگی است.»

حتی زن با فراستی که نسبت به خود نظر به شدت مثبتی دارد ممکن است با لحظاتی از هراس و یاس و نومیدی مواجه شود. در جامعه غربی جوان به نظر رسیدن امتیاز بسیار مثبتی به حساب می آید. بسیاری از زنان اذعان می کنند وقتی به ۴۰ سالگی می رسند، به لحاظ احساسی و عاطفی، احساس آسیب پذیری دارند. احساس عدم امنیت جنسی می تواند شکل گیرد. اضطراب درباره این که فرصت ها تمام می شوند بروز می کند.
این که کمی سراسیمه باشیم وقتی در جامعه ای زندگی می کنیم که جوانی را می ستاید می تواند تا حدودی طبیعی باشد. نگرانِ حالتِ چهره شدن و ترس از این که دیگران نگاهتان نکنند چیز غریبی نیست. ترس از دست دادن قدرت در رابطه ای که در آن به سر می برید، در محل کار و در مقایسه با سایر زنان، بعضی از خانم ها را ناراحت و نگران می کند. اما زن مدبر می داند که جوانی تنها عامل تعیین کننده نیست. تسا، ۴۲ ساله و مادر دو فرزند می گوید:

«ممکن است به اندازه ۲۰ سال پیش جذاب و بانمک نباشم اما مطمئنم که به مقدار زیاد با فراست تر و آگاه تر هستم. من دنیایی از تجربه را دارم، صاحب درایت شده ام و این سبب می شود که فراز و نشیب ها را که بخشی از زندگی هستند بهتر بشناسم. بهتر می توانم در روابطم با دیگران عمل کنم. احساس می کنم که حالا در مقایسه با گذشته کم تر داوری و انتقاد می کنم. به مراتب متعادل تر شده ام.»

سوزانا یک زن بازرگان ۴۵ ساله که مادر دو فرزند است و از همسرش جدا شده می گوید:

«باید بگویم قبل از این که به ۴۰ سالگی برسم وحشت زده شدم. همیشه دلم می خواست به هر جا می رفتم نگاهم کنند اما این حادثه دیگر آن قدرها اتفاق نمی افتاد. کم کم موقعیتم را از دست می دادم. شوهرم مرا طلاق داد تا با زن جوان تری ازدواج کند و من با افسردگی شدیدی مواجه شدم. در آن زمان برخورد با موضوع برایم دشوار بود اما آن افسردگی بهترین اتفاقی بود که برای من افتاد. زندگیم را دگرگون ساخت. باید به خود نگاه دقیقی می انداختم و به راهم ادامه می دادم. به یک بازرگان بااستعداد تبدیل شدم. مهارت های جدیدی برای خلق مسئله پیدا کردم. اکنون از خود و از دیگران درک بسیار عمیق تری دارم. رسیدن به ۴۰ سالگی برای من سود فراوان به همراه داشت. اکنون می توانم دلیل و منطق و شور و اشتیاق را متعادل سازم. می توانم به جای نگاه کردن به خودم به دنیای واقع در پیرامونم نگاه کنم.»

تجربیات زنانی مانند تسا و سوزانا نشان می دهد که رسیدن به درایت که با سن و سال به همراه می آید سببی است تا با دیگران ارتباط بهتری دایر کنیم، مسائلمان را به سادگی بیش تری حل کنیم و با زیر و بم زندگی بهتر کنار بیاییم.

حتی زنان با فراست هم وقتی به میانسالی می رسند با نگرانی هایی مواجه می گردند:

● چروک برداشتن پوست
● تحلیل رفتن شرایط جسمانی
● از قیافه افتادن
● از دست رفتن اعتمادبه نفس
● اضطرابات جنسی
● رفتن فرزندان از خانه
● وزن اضافه کردن و چاق شدن
● نداشتن انرژی
● خاکستری شدن موها
● تلاش فراوان برای رسیدن به آمادگی جسمانی
● سلامتی پدر و مادر
● از دست رفتن فرصت های زمانی
● پذیرفتن ریسک کم تر
● آیا هر کاری را که لازم بوده انجام داده ام؟

بعضی از زن ها ممکن است در مقایسه با سایرین نگرانی کم تری داشته باشند، اما برای بعضی از زن ها این فکر و خیال می تواند بسیار گسترده و شدید باشد. درحالی که در مورد پیر شدن نگرانی هایی وجود دارد اما زنان هم سن و سال ممکن است نظرات متفاوتی در این زمینه داشته باشند.

«خیلی مضحک است، هر چه سن دارتر می شوم کم تر به سن فکر می کنم.»
شارین ۴۲ ساله

«من به شدت نگران پیر شدن هستم. مرتب به آن فکر می کنم. دوست دارم همیشه یک جور باقی بمانم. من به سفید شدن مو و چین و چروک فکر نمی کنم و نمی خواهم که فکر کنم.»
هاریت ۴۲ ساله

«می دانید به هر چین و چروک به عنوان یک نشانه نگاه می کنم. به آن ها با علاقه نگاه می کنم. خوشحالم که به این سن و سال رسیده ام.»
لیزا، ۴۵ ساله

«حالا بیش از هر زمان دیگری با چهره و بدنم راحت هستم.»
سندی، ۴۵ ساله

«نگران آنم که قیافه ام را از دست بدهم. من متنفرم که جذابیتم تمام شود.»
جانیس، ۴۵ ساله

تردیدی در این نیست که چشم اندازهای زنان باهم تفاوت می کند. حرف هایی که می زنند و پیام های دریافتی شان هم باهم تفاوت اصولی دارد. بعضی از زنان پیام های منفی را فیلتر می کنند و پیام های مثبت را نگه می دارند. و جمعی دیگر تنها به عبارات منفی گوش می دهند.
همه ما پیام های منفی را که ما را برای هراسان بودن، برنامه ر یزی می کنند دریافت می کنیم. زنان با فراست پیام های احمقانه را به مبارزه می طلبند. سعی کنید در برابر این وسوسه که وحشت زده شدید مقاومت کنید. آیا این پیام ها به حالتان مفید هستند؟ آیا درست و به جا هستند؟

۱ـ هیچ وقت نمی توانی بیش از اندازه لاغر یا پولدار شوی.
۲ـ از این جا به بعد هر چه هست سرازیری است.
۳ـ زنان پیر می شوند، مردان بر عز و احترامشان افزوده می شود.
۴ـ نباید سن خودت را به کسی بگویی.
۵ـ همه با بحران میانسالی روبه رو می شوند.
۶ـ چیزی نیست که به انسان امید و آرزو بدهد.
۷ـ فرصت تمام می شود.
۸ـ شما قدرت خود را از دست خواهید داد.
۹ـ شما اعتمادبه نفستان را از دست می دهید.
۱۰ـ فراموش کار می شوید.

یکی از شایع ترین و در ضمن احمقانه ترین پیام ها این است که همه با بحران میانسالی روبه رو می شوند. این یک پیام مبالغه آمیز است و لزوماً چنین نیست. زن با فراست می داند که همه زنان لزوماً با این بحران روبه رو نمی شوند. ممکن است زنان در میانسالی کمی سراسیمه شوند اما لزوماً بحران بزرگی در کار نیست.