کتاب آن جا که کوه به دیدار ماه می رود نشر قطره

کتاب «آن‌جا که کوه به دیدار ماه می رود» نوشته گریس لین،‌ نویسنده انگلیسی نوجوانان،‌است. این کتاب یکی از جلدهای مجموعه «افسانه‌های پریان» است که برای گروه سنی نوجوانان نوشته شده است. در بخشی از کتاب «آن‌جا که کوه به دیدار ماه می‌رود» می‌خوانیم: «مردمی که نزدیک کوه‌ نابارور و رودخانه‌ی جید زندگی می‌کردند، در روستایی اقامت داشتند که زمین آن قهوه‌ای کم‌رنگ بود؛ دلیلش این بود که زمین سراسر روستا، سخت و بی‌بار بود. برای آن‌که در آن زمین‌های سخت و بی‌بار برنج بکارند، باید آن‌ها را با آب فراوان آبیاری می‌کردند. روستایی‌‌ها هر روز مجبور بودند گل‌ها را با پا لگد کنند، خم شوند و برنج بکارند. کار کردن در گل و لایی که همه جا پراکنده بود، بی‌نهایت سخت بود و خورشید سوزان گل و لای روی لباس‌ها، موها و خانه‌های‌شان را خشک می‌کرد. با گذشت زمان، هر چیزی که در روستا بود، رنگ گل خشم به خود گرفته بود. یکی از خانه‌های روستا آن‌قدر کوچک بود که الوارهای روی سقف آن، شبیه دسته‌‌ای چوب کبریت بودند که تکه‌ای نخ دورشان پیچیده بودند. داخل خانه، به‌زحمت جا برای نشستن سه نفر دور میز پیدا می‌شد و ساکنان خانه هم شانس آورده بودند، چون فقط سه نفر آن‌جا زندگی می‌کنند. یکی از آن‌ها دختر جوانی، به نام مینلی بود. پوست مینلی مثل بقیه اهالی روستا، قهوه‌ای سوخته و کدر نبود. او موهای پرپشت سیاه و گونه‌هایی صورتی، چشم‌هایی که اشتیاق ماجراجویی در آن‌ها برق می‌زد و لبخندی زیبا داشت که چهره‌اش را درخشان‌ می‌کرد. وقتی مردم روح سرزنده و شاد او را می‌دیدند، بلافاصله این فکر از ذهن‌شان می‌گذشت که الحق اسمش، برازنده‌اش است. وقتی مینلی طبق معمول کارهایش را تند و سریع انجام می‌داد، مادرش آهی می‌کشید و می‌گفت: «خیلی خوبه.» مادر زیاد آه می‌کشید. سر و صداهای زیاد، لباس‌های زبر و خشک، خانه‌ی کوچک و غذای کم، اغلب باعث می‌شد مادر خم به ابرو بیاورد و آهی بکشد. مینلی زمانی را به یاد نداشت که مادرش آه نکشیده باشد.». این کتاب پیش از این با نام «جایی که کوه،‌ بوسه می‌زند بر ماه»، توسط نشر افق منتشر شده است.