کتاب خوشبخت‌ها معجزه نمی‌کنند

فصل اول : قبل از ازدواج

رمز زندگی زناشویی موفق

مهر زن و مرد از آیات الهی است

قرآن مجید که انسان را خلیفه الله دانسته بعد انسانی او را پرتوی از وجود الهی می شمارد، مقصد، معشوق، معبود و محبوب حقیقی و نهائی انسان را کمال و جمال مطلق، (الله) تعالی معرفی کرده و عشق و محبت و مهر و داد او را برخاسته از کمال جوئی و جمال دوستی وی می داند. و مهر و علاقه ای که میان زن و شوهر هست: (علاوه بر علائق و لذائذ حیوانی) از نوع عشق به جمیل مطلق پرستش خدای متعال می باشد که فرموده است:

و من آیاته ان لکم من النفسکم ازواجا لتسکنوا الیها و جعل بینکم موده و رحمه ان فی ذلک لایات لقوم یتفکرون

و از آیات و نشانه های او این است که از نوع و جان خودتان برای شما جفت هایتان را آفرید تا آرامش دل بجوئید و میان شما مهر و مودت و شفقت و رحمت قرار داد، بی تردید در این جهت همواره آیات و نشانه هایی اندیشه هایی برای اندیشمندان می باشد.

در هر دو مورد، هم در آفرینش همسر و جفت از نفس و جان خود انسان و هم در ایجاد مهر و محبت، تکیه شده است بر آیات بودن که انسان آیات و نشانه خدا است و مهر و دادش آیتی دیگر است.
رمز داشتن زندگی زناشویی موفق این است که تفاوت های زن و مرد پذیرفته شود و هر کدام سعی کنند تا در نقش خود به خوبی عمل کنند و برخلاف طبیعت خویش رفتار نکنند.

مقدمه

حتماً بخوانید

سپاس خدای را که ما را قدرت آموختن عطا کرد و بهره مند از موهبت تشخیص، تا آنچه ما را به زیبائی ها رهنمون است بهره جسته و از نازیبائی ها دوری بجوئیم.
تبویب و تنقیح عقاید و تامل و تعقل در دانسته های شخصی و اندیشه توام با تدبر و تعمق در آموخته ها، انسان را از سقوط در حضیظ جهل وا می رهاند و از فرش به عرش می رساند.
در این منشور می خوانید که ابتدا باید دانست ازدواج رابطه ائی است با یک فامیل نه یک نفر، اگر خواهان زندگی شاد و توام با پیشرفت هستید، باید با هم رشد کنید نه به هم پشت؛ آنچه در مسیر زندگی باید بدان توجه داشت اینست: که باید هم نفس بود نه هم قفس، سایبان هم بود نه همسایه، هم سرّ هم بود بعد همسر و باید متعهد بود بعد متاهل؛ آگاه باشید عیار هر چیز سنجیده می شود، عیار زن مهربانی اوست و عیار مرد تلاش و کارائی او؛ هیچگاه غیرت مردانه و حسادت زنانه را جابجا نکنید که این ودیعه الهی است یکی برای تو و دیگری برای همسرت.
توجه داشته باشید که مدیر هر خانواده زن، و ریاست خانواده با مرد است، پس مدیر باید بهترین مدیریت را ارائه کند که اگر به قصد ریاست اقدامی کنید نظام خانواده را از هم گسیخته اید و در مقابل اگر دخالتی در مدیریت مدیر صورت گیرد نیز خللی جبران ناپدیر به ارکان اصلی خانواده ها وارد کرده اید.
خانواده هایی که در کمال آرامش روزگار سپری می کنند، بهره مند از زنی مدیر و مدبرند که جایگاه رئیس خانواده را حفظ و خود نیز بهترین موقعیت را در خانواده داراست. و در مقابل مردی که در مدیریت زن هیچگونه دخالتی ندارد.
بدانید که سعادت خانواده در خداپرستی، شرافت خانواده در دوستی، زیبائی خانواده در نظافت و تمیزی، ثروت خانواده در شادی و گرمای خانواده در عاشقی است.
آنچه فراروی شما فرهیختگان است، تحفه ائی حاصل چندین سال تحقیق این حقیر، متفاوت با آنچه در سایر کتب ارزشمند دیگر است، چرا که روابط عملی و کاربردی، نه توضیح و تفسیر و حاشیه مد نظر بوده، امید که مقبول درگاه هستی بخش و ولی والایمان(عج) قرار گیرد.

به امید خوشبختی فرزندانمان
محمد علی محققیان

۲ جنبه سن مناسب برای ازدواج

سن در ازدواج از دو نظر دارای اهمیت است: یکی از نظر روانی و دیگری از نظر فیزیولوژیکی.
۱- جنبه روانی: انسان در فرآیند رشد از نظر روانی در سنین مختلف دارای ویژگی های متفاوت است. روان شناسی کودک با روان شناسی نوجوان، جوان و پیر متفاوت است. خصوصیات روانی یک نوجوان با ویژگی های یک فرد سالخورده در اکثر زمینه ها قابل مقایسه نیست. بنابراین ازدواج یک مرد پنجاه یا شصت ساله با یک دختر ۱۸ ساله به دلیل تفاوت فاز روانی به سعادت و خوشبختی نمی انجامد. دیر یا زود به علت عدم ارضای نیازهای روانی، این عروس جوان با دلمردگی به انتظار مرگ شوهر کهنسال خود روزشماری می کند، یا خواهان طلاق می شود. از سوی دیگر این مرد کهنسال برای ارضای نیازهای همسر جوانش مجبور به تظاهر به جوانی و رفتارهای نامناسب با سن خود می شود و در نتیجه او نیز از مسیر طبیعی زندگی خارج می گردد و از نظر اجتماعی زبانزد خاص و عام می شود؛ و در مجالس و محافل ممکن است همسرش را با فرزندش اشتباه بگیرند و همه جا مجبور است وضعیت خود را توجیه کند. او برای کسب رضایت همسرش، چنانچه ثروتمند باشد به خریدن جواهرات و لباس های گران قیمت و خانه و اتومبیل متوسل می شود و چنانچه عالم باشد کتاب ها و آثار خود را به او تقدیم می کند؛ ولی هیچ یک از اینها او را ارضا نمی نماید. عکس این حالت، یعنی ازدواج زن پیر با مرد جوان نیز همین وضع را خواهد داشت. بنابراین کسانی که قصد ازدواج دارند نباید تحت تاثیر پول، مقام اجتماعی، مقام علمی و سایر امتیازهای ارزشمند، سن همسر آینده خود را نادیده بگیرند.
۲- جنبه فیزیولوژیکی: علاوه بر جنبه های روانی، ارضای غرائز جنسی خود مسئله مهمی است. پیرمردی که توانایی عمل جنسی او کاهش یافته و ازدواج وی با یک همسر جوان بیشتر جنبه صحبت و دیدار دارد، قادر نیست به غرایز جنسی همسر خود پاسخ دهد. به قول سعدی «زن جوان را تیری در پهلو، به که پیری!»، واقعیت امر چنین است جوانی که در کنار پیری نیاز به ارضای غرائز جنسی دارد (و او توانایی این کار را ندارد) جز ملامت و سرخوردگی در ازدواج چیز دیگری نصیبش نمی شود. بنابراین چنین ازدواجی به هیچ وجه فرجام خوبی نخواهد داشت و پایانش فساد و انحراف یا دلمردگی و آرزوی نجات از این بحران خواهد بود.

۹ ویژگی فردی که در زندگی نقش منفی دارند:

۱- خست: یکی از مواردی که زندگی زناشویی را سخت و مشکل می سازد؛ خسّت است.
در این مورد سه حالت اتفاق می افتد؛ نخست وضعیتی که زن و مرد هر دو خسیس هستند که در این حالت مشکل روانی ندارند؛ ولی زندگی مرفهی نخواهند داشت. دو حالت دیگر آن است که زن یا مرد خسیس باشند. در این دو حالت زندگی هم از نظر روانی و هم از نظر رفاهی برای دو طرف شرایط سختی خواهد داشت.
۲- عصبانیت: زن یا مرد عصبانی زندگی را بر دیگری دشوار می سازد. حساسیت های بی مورد و پرخاش و توهین و بی احترامی صفات مذمومی هستند که علاوه بر آن که طرف مقابل را ناراحت می کنند، به خود شخص نیز زیان می رسانند. در چنین مواقعی باید آرامش خود را حفظ کرد، آنگاه خشم همسر را آرام و توجه او را به امور دیگری جلب نمود و برای پالایش روانی او گفتگویی دو نفره انجام داد تا وی با بیان ناراحتی ها آرام گیرد.
۳- دورویی: زن و مردی که با دو شخصیت با هم مواجه شوند و در ظاهر و باطن یک رنگ نباشند؛ زندگی مطلوبی نخواهند داشت. زندگی که در آن صداقت و صمیمیت نباشد؛ اعتماد و اطمینان از آن رخت بر خواهد بست و اضطراب و تزلزل روانی بر آن حاکم بود.
۴- دروغ: فرد دورو کسی است که تظاهر به نیکوکاری و پاکدامنی می کند ولی در باطن طور دیگری می باشد؛ اما دروغگو کسی است که هر جا مصلحت و نفع خود را بسنجد واقعیت را تحریف می کند و بنا به میل خود کردار و رفتارش را تنظیم می نماید. دروغ نیز مانند دورویی بنیان خانواده را متزلزل می کند و اعتماد را از بین می برد.
۵- پنهان کاری: پنهان کاری عبارت از آن است که یکی از زوجین بدون نظر و اطلاع همسر خود و در غیاب او مبادرت به انجام اعمالی بنماید و این اعمال را چه خوب و چه بد از همسر خود پنهان سازد. چنین رفتاری ولو به نفع خانواده باشد، اعتماد را از بین می برد. گاه این گونه رفتارها در جهتی است که فرد به نفع خود و یا خویشاوندان نسبی و به ضرر همسر و زندگی مشترک انجام می دهد. این گونه اعمال بتدریج بنیان خانواده را به هم می ریزد، هر یک از زوجین را نسبت به رفتار دیگری بدبین و ناراحت می نماید و به عکس العمل وا می دارد.
۶- پرخاشگری و خشونت: پرخاشگری به رفتاری اطلاق می شود که «هدفش اعمال صدمه و رنج» باشد. مثلاً زنی که غذای مورد علاقه شوهرش را نمی پزد و یا آن را می سوزاند، یا شوهری که از زنش مرتباً انتقاد می کند و به او غُر می زند. هر یک از این رفتارها بخشی از عناصر یک رفتار پرخاشگرانه بوده و موجب از هم پاشیدگی بنیان زندگی زناشویی می گردد. خشونت و عکس العمل های زننده و شدید چه از طرف زن و چه از طرف شوهر قدرت تحمل طرف مقابل را تضعیف می نماید و زندگی را برای هر دو مشکل می سازد. در خانواده ای که خشونت حاکم است، عاطفه و رفتار انسانی رخت بر می بندد و محیط تربیتی نامناسبی از نظر تربیت فرزندان ایجاد می شود.
۷- لجاجت: از دیگر عوامل بنیان کن در خانواده لجاجت است. این حالت بین زن و مرد زیاد دیده می شود و گاه به جایی می رسد؛ که حرکات لجوجانه به شکستن وسایل خانه منتهی می گردد. چنانچه این حالت، وضعیت افراطی به خود بگیرد، چه بسا به طلاق و از هم پاشیدگی خانواده منتهی گردد.
۸- خودبینی و تحقیر دیگری: خودبینی یا تصویر ذهنی هر کس از شخصیت خویش، از مجموع تصورهای او درباره توانایی ها، احساس ها، اندیشه ها، آرزوها، داوری ها و کوشش های وی تشکیل می شود.
معمولاً کسانی که خود کم بین هستند، گرفتار عقده حقارتند، و خود را کمتر، بی مقدارتر و زبون تر از دیگران احساس می کنند؛ افرادی که دچار خود بزرگ بینی هستند؛ مبتلا به تکبر، نخوت، خودستایی و جاه طلبی اند؛ چنین افرادی سعی می کنند با تحقیر دیگران، بزرگ نمایی کنند. زن یا شوهری که بخواهد همسر خود را تحقیر کند، و خود را بالاتر احساس کند و خوبی های خود را به رخ دیگری بکشد، با دست خود تیشه به ریشه زندگی زناشویی خویش می زند.
۹- بی انضباطی: مرد یا زنی که اساس رفتار خود را بر بی انضباطی قرار دهد، مورد اعتراض همسر خود قرار می گیرد. گاه بی انضباطی منجر به بی اعتمادی می شود و گرمی و شادابی را از خانواده می گیرد. مردی که شب دیر به خانه می آید و زمانی را برای تفریح، مسافرت و معاشرت با زن و فرزندان خود در نظر نمی گیرد، موجبات نارضایتی خانواده خود را فراهم می آورد.

سن مناسب برای ازدواج

سن ازدواج در شرایط جغرافیایی و اقلیمی مختلف متفاوت است؛ معمولاً در مناطق گرم، سن بلوغ و ازدواج پایین تر، و در مناطق سرد و کوهستانی بالاتر است. مهم نیست که فرد در چه سنی بالغ می شود، این است که دختر و پسر احساس کنند از نظر فیزیولوژیکی و روانی نیاز به ازدواج دارند. تشخیص زمان مناسب ازدواج از سوی دختر و پسر تازه بالغ مشکل است. در این مورد راهنمایی پدر و مادر و مشاوره با مشاور خانواده ضروری است. معمولاً دختران از نظر رشد بدنی و روانی از پسران جلوترند و رشد آنان سریعتر، زودتر بالغ و برای ازدواج آماده می شوند. به همین علت در اسلام سن تکلیف دختران نُه سال و پسران ۱۵ سال می باشد.
در اینجا ذکر این نکته لازم است که چون اسلام دین جهان شمولی است، بنابراین حداقل سن تکلیف برای تمام مناطق اعم از سرد و گرم مشخص گردیده؛ یعنی در روی زمین مناطقی هست که دختر در نُه سالگی بالغ است ولی این بدان معنا نیست که این دختر ۹ ساله باید الزاماً ازدواج کند. ازدواج زمانی واجب است که شرایط آن از نظر فیزیولوژیکی، روانی، فرهنگی و اقتصادی فراهم باشد و چنانچه انجام نگیرد فرد به گناه بیفتد. در ایران به طور عرف اکثر دختران بین ۱۸ تا ۲۵ سال ازدواج می کنند. پسرها نیز در روستاها در سنین پایین تر و در شهرها بین ۲۵ تا ۳۰ و گاه تا ۳۵ سالگی ازدواج می کنند.
تفاوت سن دختر و پسر با در نظر گرفتن موقعیت جغرافیایی و عوامل فرهنگی متفاوت است. گاه تفاوت سن تا ده سال هم مشکلی ایجاد نمی کند. یکی از فرمول هایی که در این مورد پس از آمارگیری های سن ازدواج پیشنهاد شده، آن است که در سنین پایین تر، نصف سن پسر به اضافه هفت سال سن مناسبی برای دختر خواهد بود. ولی این به هیچ وجه فرمول قطعی و یا استاندارد محاسبه شده ای نیست؛ آنچه در این مورد می توان به طور قطعی پیشنهاد نمود آن است که بین سن زوجین تناسب منطقی و معمولی وجود داشته باشد.