از نخستین روزهای تاریخ، انسانها برای برقراری ارتباط از هنر نقاشی استفاده میکردند. اما فیلسوفان سهگانه یونان باستان با هنر مخالف بودند زیرا آن را تقلیدی از تقلید جهان عالی میدانستند. از آن پس نقش هنر در زندگی مهم شد و مردم با دقت بیشتری به این موضوع نگاه میکردند. در نهایت در دوران رنسانس هنر به ویژه در ایتالیا به اوج خودش رسید. از قرن هجدهم به بعد نقش هنر در زندگی مردم تنها برای زیبایی بصری نبود بلکه خواص درمانی هم پیدا کرده بود. این کتاب داستان تاثیر درمانی هنر است.
کتاب هنر همچون درمان نوشته آلن دو باتن و جان آرمسترانگ برای نخستین بار در سال 2013 منتشر شد. نویسندگان این کتاب در مقدمهی کتاب مینویسند: « هنر هم مانند دیگر ابزارها قادر است توانایی های ما را به فراتر از آن چیزی گسترش دهد که طبیعت در ابتدا در اختیارمان قرار داده است. در این باب، هنر برخی از ضعف های مادرزادی ذهنی، و نه جسمیِ ما را جبران می کند، ضعف هایی که می توانیم آن ها را نقص های روان شناختی بنامیم.
پیشنهاد کتاب حاضر این است که هنر ( مقوله ای که آثار طراحی، معماری و پیشه وری را در برمی گیرد )رسانه ای درمانی است که می تواند به هدایت و ترغیب و تسلّیِ بینندگانش کمک کند و آن ها را قادر سازد نسخه های بهتری از خودشان باشند.
ابزار بسط بدن است که به دلیل نقصی در آرایش جسمانی مان به آن نیاز داریم و باعث می شود آرزویی به حقیقت بپیوندد. چاقو واکنشی است به نیاز ما، و نیز ناتوانی ما، برای بریدن. بطری واکنشی است به نیاز ما، و نیز ناتوانی ما، برای حمل آب. برای کشف هدف هنر باید بپرسیم چه چیزهایی هست که باید با ذهن و احساسات مان انجام دهیم اما در انجامش مشکل داریم. هنر به کدام نقص های روان شناختی ممکن است کمک کند؟ هفت نقص تعریف شده است و در نتیجه، هفت کارکرد برای هنر. مسلماً چیزهای دیگری هم هست، اما این ها از همه رایج تر و متقاعدکننده تر به نظر می رسند.
کتاب هنر همچون درمان در هفت فصل نوشته شده است.
فصل اول: هنر به چه کار میآید؟
فصل دوم: هنر به مثابه ابزار
فصل سوم: روش شناسی
فصل چهارم: عشق
فصل پنجم: طبیعت
فصل ششم: پول
فصل هفتم: سیاست
آلن دو باتن نویسندهی سوئیسی است که اکنون سالهاست در انگلستان به کار و زندگی مشغول است. دو باتن برای نوشتن کتابهایش ابتدا یک موضوع انتخاب میکند و سپس آن موضوع را از دیدگاههای مختلف ادبی، جامعهشناسی، روانشناسی و فلسفی تحلیل میکند.
دو باتن نویسنده و فیلسوف علاوه بر نوشتن کتابهای مختلف، مدرسهای به نام «مدرسه زندگی» (School of life) را در لندن تاسیس کرده است. آلن دو باتن با این باور که فرزندان ما در مدرسه راه و روش زندگی کردن را نمیآموزند «مدرسه زندگی» را تاسیس کرد. او معتقد است این فقدان دانش باعث میشود کودکان در زندگی بالغانهشان با مشکلات زیادی مواجه شوند.
موضوعاتی که در مدرسه زندگی تدریس میشوند متنوعاند. اما همهی این آموزشها در راستای افزایش خودشناسی است. چون گردانندگان این مدرسه معتقدند تنها با خودشناسی است که میتوانیم زندگی برتر و رضایتبخشتری داشته باشیم. مجموعهی آموزشهای این مدرسه در شش دستهی کلی تقسیمبندی میشود. خودشناسی ،ارتباطات (Relationships)، کار، آرامش، رفتارهای اجتماعی و فرهنگ و فراغت.
نویسندگان و فیلسوفان باتجربهای هم در این موسسه کار میکنند. نکتهی جالب این است که با توجه به تفاوتِ روشهای یادگیری، مدرسهی زندگی آلن دو باتن، آموزهها یا محصولاتش را به روشهای مختلفی، مانند کتاب، کارگاه، ویدیو، جلسه روانکاوی و ... ارائه میکند.
انتشارات چشمه کتاب هنر همچون درمان را با ترجمهی مهرناز مصباح عرضه کرده و در اختیار علاقهمندان قرارداده است. مهرناز مصباح روانشناس، روان درمانگر و مترجم جوان ایرانی است. او تحصیلات خودش را در رشتهی روانشناسی بالینی در دانشگاه الزهرا تکمیل کرده است و اکنون یکی از اعضای سازمان نظام روانشناسی و مشاورهی کشور مشغول فعالیت است. حوزهی تخصصی مصباح رویکرد روان پویشی است که در این حوزه تحقیقات بسیاری کرده است. از جمله کتابهای ترجمه شده توسط او میتوان به کتابهای یک هفته در فرودگاه، هنر همچون درمان، اسطوره تولد قهرمان، جنگ سیب و خوشیها و مصائب کار اشاره کرد.
با حافظه آغاز می کنیم: چیزها را به راحتی به یاد نمی آوریم. ذهن ما به طرز دردسرسازی تمایل دارد اطلاعات مهم را به فراموشی بسپارد، چه اطلاعات مربوط به وقایع و چه اطلاعات حسی.
نوشتن واکنشی است آشکار به پیامدهای فراموشی؛ هنر دومین واکنش بنیادی است. داستان مهمی درباره ی نقاشی هست که به همین انگیزه می پردازد. پلینی بزرگ (پلینیوس) ، مورخ رومی، داستانی نقل می کند که بارها در آثار هنری قرن هجده و نوزده اروپا از آن استفاده کرده اند: زوج جوانی که بسیار عاشق یکدیگر بودند به ناچار باید از هم جدا می شدند؛ در نتیجه، زن تصمیم گرفت خطوط سایه ی معشوقش را بکشد. زن از ترس از دست دادن معشوق با استفاده از نوک یک تکه چوب نیم سوخته طرحی در گوشه ی یک قبر کشید. اجرای رنو از این صحنه بسیار تلخ است. آسمانِ آرام غروب به پایان آخرین روز این زوج باهم اشاره دارد. پسر چپق روستایی اش را که نشان سنتی چوپان هاست با سربه هوایی در دست دارد، درحالی که در سمت چپ سگی به زن نگاه می کند که وفاداری و سرسپردگی را به یادمان می آورد. زن تصویری می کشد تا وقتی که مرد رفته بتواند او را واضح تر و با قدرت بیشتر به خاطر بسپارد؛ شکل دقیق بینی اش، آن شکلی که طره ی مویش فر خورده است، انحنای گردنش و برآمدگی شانه اش جلوِ چشمش باشد؛ آن وقتی که مرد کیلومترها دورتر در دره ای سبز مشغول مراقبت از حیواناتش است.
اصلاً مهم نیست که آیا این تصویر تفسیر دقیقی از منشا هنر تجسمی هست یا نه. بینشی که ارایه می دهد بیشتر به روان شناسی مربوط است تا به تاریخ باستان. رنو پرسشی بزرگ را مطرح می کند؛ چرا هنر برای ما مهم است؟ ــ به جای این که به این معمای کوچک تر بپردازد که اولین تلاش های تصویری چه بوده است. پاسخی که او می دهد اهمیت زیادی دارد. هنر به ما کمک می کند کاری را به انجام برسانیم که در زندگی مان از اهمیت بسیاری برخوردار است.
آنچه در بالا خواندید بررسی و نقد کتاب هنر همچون درمان اثر آلن دو باتن بود.خرید و دانلود این اثر در همین صفحه امکانپذیر است. برای مطالعهی دیگر کتابها در زمینهی هنری میتوانید به قسمت دستهبندی کتابها مراجعه و کتابهای این موضوع را یکجا مشاهده کنید.
فرمت محتوا | epub |
حجم | 8.۰۱ مگابایت |
تعداد صفحات | 252 صفحه |
زمان تقریبی مطالعه | ۰۸:۲۴:۰۰ |
نویسنده | جان آرمسترانگ |
نویسنده دوم | آلن دوباتن |
مترجم | مهرناز مصباح |
ناشر | نشر چشمه |
زبان | فارسی |
عنوان انگلیسی | Art as therapy, 2,013 |
تاریخ انتشار | ۱۳۹۵/۱۱/۰۶ |
قیمت ارزی | 6 دلار |
قیمت چاپی | 40,000 تومان |
مطالعه و دانلود فایل | فقط در فیدیبو |
اهمیتِ هنر در توانایی ایجاد «تلنگر برخاسته از تماشای منظره ایست»(آلن دوباتن) که ممکن است بی تفاوت از کنار آن عبور کرده باشیم،هشداری توأم با ملایمت که محتوایش این است:«از این زاویه هم می شود دید»،هنرمندان توجه ما را به سمت و سویی معطوف می کنند که در زندگی «روزمرگی» تلقی می شود،در یک عکس یا بوم نقاشی قرار نیست اتفاق نادری رخ دهد،هنرِ هنرمند در نمایش احساساتی است که خاص و استثنایی به نظر نمی آیند،پدیده هایی بدیهی که شاید چون از زوایایی دیده نمی شوند که باید دیده شوند،خارق العاده به نظر نمی رسند،خلق کردن یا ابداعِ یک اثر دعوتیست به اینکه همه چیز کافی است و ما بی اعتنا بوده ایم،این رسالتِ هنر است که به لحظه های بدیهی و روزمره احساساتِ لطیف و عمیق ببخشد و ویژگی هایی را قاب بگیرد که تاکیدش بر آنهاست نه همه ی چیزهایی را که روزی در بطن آن بوده است،هنر اعتراف به بدیهیاتی است که رنگ عادت گرفته اند،تکرار مکرراتی که دائما از یک لنز دیده شده اند،انتقال پیام هایی که تا به عرصه ی ظهور و بروز نرسند زیبا به نظر نمی رسند،به نظرم مهمترین رسالت هنر آفرینش است،بازآفرینی چیزهایی که تا قبل از آن ارزش نبوده اند،«منتها این موضوع متحمل پرداختن هزینه ی تبدیل یک کپی برابر اصل به ارزش افزوده ی قابل الحاق به آن است به گونه ای که هم دنباله رویِ آن باشد هم هنجار شکن» ...
از اون جایی که افتضاح نقاشی میکشیدم، هرجا بویی از هنر میداد نمیرفتم، اما به حادثه ای این کتاب رو خوندم و الان دیدگاهی متفاوت درباره ی هنر دارم. هنر در مفهوم سنتی بوم و رنگ و مجسمه را تداعی میکنه اما در دیدگاه آقای دوباتن ارزش های هنر که زیبایی و تلاش صبورانه برای یک زندگی بهتر است، باید در زندگی معمولی ما، کارهای پیش پا افتاده ما و شغل ما جریان داشته باشه. هنر درمان ضعف و نقص های بشریت است. چه چیزی بهتر از این که می توانیم با تعمق در آثار هنری به نقص های روانشناختی خود پی ببریم، حوصله و صبوری را به عنوان یک فضیلت اجتماعی یاد بگیریم و روابط بهتری در درازمدت تجربه کنیم.
لیوان ونیزی به خاطر ضعفش عذرخواهی نمیکند... اینطور نیست که سازندهاش میخواسته چیزی سخت و محکم بسازد اما به طرز احمقانهای به چنین چیزی رسیده که به دست یک بچه یا از روی دستوپا چلفتگی ممکن است شکسته شود. شکننده است و بهراحتی آسیب میبیند چرا که در جستوجوی شفافیت است و در آرزوی پذیرش آفتاب و نور شمع در اعماق خویش
باید امکانی برای گوگل کردن اسامی هنرمندان و آثار معرفی شده در کتاب فراهم بشه. این کار میتونه با برداشتن محدودیت کپی کردن چند لغت و یا با ایجاد مرورگر داخلی صورت بگیرد. امیدوارم فیدیبو این قابلیت رو ایجاد کنه.
این کتاب را کامل خوندم. بخاطر کتاب خونی دسته جمعی یلدا. باب میل من نبود. چرا که کتاب های تحلیلی بنظرم خسته کننده هستند.داستانی رو ترجیح میدم. اما درکل هفت کارکرد هنر از این کتاب رو خیلی دوست داش تم. دید من رو نسبت ب هنر خیلی باز کرد.چون من با هنر خیلی آشنا نیستم. فصل های آخر رو با اکراه خوندم. فصل های مربوط ب سانسور و...بشدت خواب آور بود??
دیدگاه متفاوت دوباتن به هنر و جاری دونستن هنر تو زندگی روزمره نه فقط برای هنرمندان و هنردوستان،برای کل انسانها جالب بودد، قلم دوباتن رو بخاطر نگاه جدیدی که به هر موضوعی میده دوست د ارم . یه روزنه جدید به چشمهام نسبت به هنر داد. اما ترحمه خیلی خیلی بد و خسته کننده یود برام .
بعضی قسمت های کتاب واقعا عالیه و در کل کمک میکنه به جزئیات بیشتر از قبل توجه کنیم و سرسری از کنار هنر نگذریم حتی هنرهایی که درک زیادی ازشون نداریم هم میتونن با کمی تامل با بخشی از وجودمون ارتباط برقرار کنن.
کتابی که باعث میشه دیگه از یه تابلویِ نقاشی به سادگی رد نشین=)به این فکر کنین که من کودوم قسمت از خودم رو تو این نقاشی میتونم پیدا کنم؟یا چه زیبایی های ساده ای رو چند وقته نمیبینم و بهشون توجه نمیکنم=))
دارم میخونم شد...قلم دوباتن رو دوست دارم
متاسفانه برخی از آثار هنری که توضیح داده شده و در کتاب دارای تصویر است در این نسخهی الکترونیکی که من خریدم وجود نداره و این خیلی بده .