چند سال قبل مهمانی خارجی داشتیم که مدتی پیش ما زندگی میکرد. اسمش چنان سخت بود که نمیتوانستیم درست صدایش کنیم، ولی او اهمیتی نمیداد.
به ما گفت «اریک» صدایش کنیم.
اتاقی را رنگ کردیم، قالیچه و اثاث خریدیم و، از بابت امکانات، برایش سنگ تمام گذاشتیم که یکوقت کم و کسر نداشته باشد. با این حال، نمیدانم چرا اریک بیشتر وقتها در پستوی آشپزخانه درس میخواند و همانجا میخوابید.