کتاب سفال درمانی علی زاده محمدی نشر قطره

سفال قدیمی‌ترین ماده‌ای است که با جسم و جان و خلقت بشر درآمیخته است و ارتباط ذاتی با نهاد و طبیعت بشر دارد. قران کریم سرشت بشر را از گل می‌داند و بشر را هم‌چون گیاهی روییده از زمین توصیف می‌کند. طبایع و خصایص بشری را به چهار عنصر اولیه یعنی آب، خاک، باد و آتش نسبت می‌دهند که محور آن گل است. آب بر خاک فرو می‌رود و بافت آن را نرم و منعطف و آماده‌ی خلق می‌کند و هوا نیز در آن نفوذ کرده و آن را تغییر و تحول می‌دهد و گرمای آتش مانند نور بر آن می‌تابد و گل را گرم و پخته می‌کند و به همین صورت گل وجود بشری بارور می‌شود. مکان خاک در وجود بشری در مرکز است و مکان آب بر روی آن و مکان هوا بر روی آب و آتش در بالای آن است و درنهایت از امتزاج این عناصر بنیادی، وجود خلق می‌شود. از این‌رو سفالگری ملموس‌ترین روش هنری برای ارتباط با طبیعت و فطرت و درک وجود بشری است. سفالگر گاهی با گل چنان صورتگری می‌کند که فریبندگی و زیبایی آن توجه را تسخیر و مجذوب خود می‌کند و دل را می‌رباید و با فریفتن نظر، شریک یار یگانه می‌شود به این دلیل صورتگری و مجسمه‌سازی ممنوع شارعان گردید، اما چون اندیشه‌ی سفال‌پرداز به توصیف عالم یگانه معطوف شد، عالی‌ترین تخیلات سازنده‌ی بشری را تجسم کرد و توجه را به وجود متعالی ارتقا بخشید. سفالگری بیش از هر هنری می‌تواند عینیت وجود بشری با طبیعت و عالم یگانه را یکپارچه کند.