کتاب آتش دل نشر فکربکر

خدایا گو چه سازم گو چه سازم که می میرم ز یاد و آرزویش *** وصال یار بر مو گشته مشکل نه پای آمدن مانده است نه دل ز بس که گریه کردم در فراقش دو پایم تا به زانو مانده در گل *** چنان عشقت زده آتش به جونم که بیزار از سر او خون و مونم شب و روز از خدای خویش خواهم که آیم در برت اونجا بمونم *** بود این آرزوی مو سرآیه؟ که پیش مرقدت جونم برآیه شوم مو راحت از رنج و ملامت مو گویم هم خدایم هم مدونه