کتاب فرجام فرخنده گروه پژوهش و نگارش سایت بهایی پژوهی نشر انتشارات گوی

خداوند برای هدایت آدمیان، پیامبران را پی در پی برانگیخت تا آن که اراده‌ی خداوندی بر آن قرار گرفت که ردای خاتمیّت را بر قامت نازنین حبیب خویش، محمدمصطفی؟ص؟، استوار فرماید و سلسله‌ی پیامبران را به وسیله‌ی آن عزیز به انتها رساند و کتاب او را آخرین کتاب آسمانی بداند و دین اسلام را قرین قیامت قرار دهد. امّا نکته‌ی حایز اهمیت آن است که انقطاع وحی از آسمان به معنای رها کردن بشر به حال خویش نیست. خداوند برای تمامی انسان‌هایی که پس از پیامبر(ص) به دنیا پا می‌گذارندنیز هادیانی الاهی قرار داده است که رمز کمالِ دیانت اسلام‌اند و به واسطه‌ی آنان همواره هدایت الاهی بر قرار است. اینان تمامی علوم شگفت قرآن را -که به ابعادی از آن در بخش اوّل فصل دو اشاره کردیم- در سینه دارند و پاسخ‌گوی پرسش‌های بشریّت از این گنجینه‌اند. خدای متعال اراده کرده است تا اسلام را که آخرین دیانت الاهی است در تمامی جهان مستقر سازد و این مهم به دست توانای حجّت حیّ او رخ می‌دهد. از همین جا هم موضوع مهمّ مهدویّت رخ می‌نماید و قائم آل محمد(ص)، به عنوان کسی که دین اسلام را در سراسر گیتی می‌گستراند و بساط شرک و ستمگری را برمی‌چیند، معرفی می‌گردد. بنابراین، خداوند با وجود مسأله‌ی خاتمیّت و انقطاع وحی، فیض هدایت را هرگز از جوامع بشری منقطع نمی‌فرماید و با تعیین امامان و پیشوایان معصوم؟عهم؟، به عنوان جانشینان پیامبر خاتم(ص)،«هدایت الاهی در پرتو امامت و ولایت» را استمرار بخشیده و به رسول خویش فرمان می‌دهد تا اصل اساسی و رمز جاودانگی اسلام را که همان ولایت است، به امت اسلام ابلاغ کند و آشکارا به حبیب خویش می‌فرماید که اگر چنین نکند، رسالت خویش را ابلاغ نکرده است.