برخی از باورهای اساسی در اسلام، چنین اند:
- خاتمیت پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله؛
- جاودانگی قرآن عظیم؛
- پایندگی اسلام عزیز؛
- استمرار هدایت الاهی.
هدف از این نوشته، اثبات این باورهاست. در این راستا، اساس بررسی، متون متقن اسلامی است و مخاطب اصلی و نخستین، مسلمانانی اند که با بهائیان برخورد داشته اند و پیرامون این چهار اصل، پرسش هایی برایشان پیش آمده است.
البتّه فرصت را مغتنم می شماریم و از بهائیانی هم که به راستی جویای حقیقت اند، دعوت می کنیم تا با دیده ی انصاف و تحقیق و تحرّی، مطالب این نوشته را بخوانند. به همین سبب، برای اثبات این سه باور، علاوه بر متون و منابع اسلامی، به متون و منابعی هم که در نزد بهائیان معتبر است، استناد شده است تا جای هیچ گونه شکّ و شبههای باقی نماند. البتّه روشن است که این استناد – آن گونه که برخی از بهائیان مدّعی اند و برخی هم به اشتباه برداشت کرده اند- به این معنا نیست که مسلمانان برای اثبات این اصول، باید به آثار رهبران بهائی مراجعه کنند! منابع متقن اسلامی- همان گونه که در ادامه خواهید دید- در اثبات این مباحث به اندازه ای استوار و روشن است که فرد مسلمان را از مراجعه به متونِ منکران بینیاز می سازد؛ امّا برای آن که حجّت را بر بهائیان جویای حقیقت نیز تمام کرده باشیم، از منابع بهایی هم بهره می بریم تا جای هیچ گونه توجیه و عذری باقی نماند. توفیق را هم از خدا می طلبیم.