کتاب پابرهنه در آتن نشر قطره

اگر ترجمه های موجود در کتاب خانه ها تنها راه مواجهه ما با نمایش نامه خارجی باشد در این صورت درک و دریافت مان از تاریخ ادبیات نمایشی ناکامل و مجازی خواهد بود که این تاریخ چیست مگر سیر متونی نمایشی که هر یک به دوره ای تعلق دارند و به جغرافیایی. در ایران بسیارند نمایش نامه هایی که ترجمه شده اند درحالی که نه مهم بوده اند و نه درمیان آثار نویسنده شان جایگاهی داشته اشند. بسیارند ننمایش نامه های جریان ساز که از سیر ترجمه های متون نمایشی جا مانده اند، آثاری که به هر دلیلی از جمله دشواری متن، فقدان مترجم برای برخی زبان ها و... ترجمه نشده اند و عدم ترجمه شان بیش از همه دانشجویان تئاتر را با معضلی جدی رو به رو کرده است.