کتاب بازی اثر دومنیکو استارنونه نشر انتشارات مهرگان خرد

کتاب «بازی» رمانی به قلم «دومنیکو استارنونه» نویسنده‌ی شهیر ایتالیایی است که با محوریت قرار دادن موضوع پیری، مفاهیم عمیقی را مورد بررسی قرار داده است.

انسان در سال‌های پیری به چه می‌اندیشد؟ آیا همه چیز رنگ‌وبوی تکراری به خود می‌گیرد و دور تسلسلی بی‌پایان آغاز می‌شود یا می‌توان نسیمی تازه در این سن‌وسال را احساس کرد؟ استارنونه، نویسنده و روزنامه‌نگار ایتالیایی، در رمان «بازی» به دنبال پاسخ‌های قانع‌کننده، روایت را پیرامون پیرمردی ۷۰ساله شکل می‌دهد و از مواجهه‌ی این شخصیت با یک رویداد عجیب مفاهیم جالبی را استخراج می‌کند.

دانیله مالاریکو پیرمرد 70 ساله‌ای است که سال‌ها در شهر میلان سکونت داشته و به حرفه‌ی تصویرگری کتاب مشغول بوده است. اوج فعالیت‌های هنری او همراه با بهار عمرش سپری شده و حالا در روزهای افول کم‌کم به روزگار خزان زندگی‌اش نزدیک می‌شود. اما اتفاقی ناخواسته سیر طبیعی و رو به افول زندگی این تصویرگر کهنه‌کار را با تغییروتحول روبه‌رو می‌کند. دختر او، بتا که سال‌ها همراه با همسر و فرزند خود در شهر ناپل زندگی کرده است، طی تماسی از پدر خود می‌خواهد که چند روزی برای نگهداری پسر 4 ساله‌اش، ماریو به ناپل سفر کند. همین خبر و درخواست کافی است که تارهای تنیده‌ی تنهایی پاره شود و دانیله خود را در شرف یک اتفاق جدید و بعضا آزاردهنده ببیند. پیرمرد تصویرگر راهی ناپل می‌شود تا در خانه‌ی اجدادی خود چند روزی را با نوه‌ی ۴ساله تنها باشد. این سفر اما از جنس سفرهای عادی نیست. دومنیکو استارنونه به زیبایی نام این رمان را «بازی» گذاشته. کلمه‌ای که ناخودآگاه تداعی‌کننده‌ی رویارویی دو نفر هم‌سن‌وسال را به یاد می‌آورد. سفر به ناپل نه‌تنها یک مواجهه‌ی اجباری با نوه‌ی دختری است که می‌تواند استعاره‌ای از بازگشت به گذشته و مرور سال‌های سپری شده باشد. دانیله پس از مواجهه با نوه‌ی خود دقیقا با گذشته‌ی خود روبه‌رو می‌شود و این رویارویی باعث به‌وجودآمدن حالات جدیدی در او می‌شود. استارتونه نویسنده‌‌ی موفقی است که برای همین رمان بارها مورد تشویق منتقدان و خوانندگان خود قرار گرفته است. جایزه‌ی بهترین کتاب سال ایتالیا یکی از چندین جایزه‌ی معتبری است که این رمان برای نویسنده به ارمغان آورده است. مطالعه‌ی رمان «بازی» برای علاقه‌مندان به ادبیات ایتالیا جالب‌توجه خواهد بود.