کتاب افغان نشر انتشارات لیوسا

اگر محافظ جوان طالب می‌دانست که یک تماس تلفنی با تلفن‌همراه او را به کشتن می‌دهد، هرگز آن کار را نمی‌کرد. ولی نمی‌دانست و آن اتفاق هم افتاد.

هفتم ژوئیه‌ی ۲۰۰۵، چهار بمب‌گذار انتحاری بمب‌هایشان را که در یک کوله‌پشتی حمل می‌کردند، در مرکز لندن کار گذاشتند. آن‌ها پنجاه‌ودو مسافر درون‌شهری را کشتند، حدود هفتصد نفر را زخمی کردند و باعث شدند دست‌کم صد نفر تا آخر عمر دچار نقص عضو شوند. سه نفر از بمب‌گذاران متولد و پرورش‌یافته‌ی انگلستان بودند ولی والدینشان مهاجرانی پاکستانی به‌حساب می‌آمدند. چهارمین نفرشان متولد جاماییکا، بزرگ‌شده در انگلستان و مشرف به دین اسلام بود. او و یکی دیگر از آنها هنوز نوجوان بودند، سومی بیست‌ودوساله بود و رهبر گروه سی سال داشت. چهار افراطی شستشوی‌مغزی‌داده‌شده با تعصبات خشک نه در خارج، بلکه درست در قلب انگلستان و با شرکت در مراسم مساجد افراطیون و گوش‌دادن به موعظه‌های مشابه و تکراری. آن‌ها در عرض بیست‌وچهار ساعت پس از زمان انفجار شناسایی شدند و ردپایشان را در اقامتگاه‌های گوناگون در شهر شمالی لیدز گرفتند. درواقع همه‌ی آنها به لهجه‌های گوناگون یورکشایری[۲] سخن می‌گفتند. رهبر گروه معلمی به نام محمد صادق‌خان بود.

هنگام جستجوی خانه‌ها و اموالشان، پلیس گنجینه‌ی کوچکی یافت که آنها سعی کرده بودند پنهانش کنند. آن گنجینه چهار قبض بود که نشان می‌داد یکی از آنها با پول نقد از آن مدل گوشی‌های «بخرید، استفاده کنید و دور بیندازید» خریده که تقریباً در همه‌جای دنیا قابل استفاده است. هر یک از آنها سیم‌کارتی اعتباری به مبلغ بیست پوند داشت، ولی همه‌ی آنها غیرفعال بود، که یعنی نمی‌شد ردیابی‌اش کرد. اما پلیس رد شماره‌هایشان را گرفت تا درصورتی‌که دوباره از آن خط‌ها استفاده کردند، بتواند از طریق چراغ چشمک‌زنی که در اداره به‌کار می‌افتاد ردیابی‌شان کند.

-از متن کتاب-