کتاب اطلس دل نشر یاسین قاسمی‌بجد - نسخه صوتی

دکتر برنه براون که نیویورک‌تایمز پنج مرتبه از او به‌عنوان برترین نویسنده یاد کرده است، در جدیدترین کتاب خود می‌نویسد: «با فرض اینکه بخواهیم به سمت خودمان و یکدیگر برگردیم و شناخت کاملی پیدا کنیم، باید ابتدا به یک زبان و اطمینان قوی دست پیدا کنیم تا ماجراهای خود را بازگویی نماییم و درباره داستان‌هایی که می‌شنویم تفکر کنیم. روال ارتباط قوی و چشمگیر، همین است».

براون در «اطلس دل» همراه مخاطب، ۸۷ نوع احساس مختلف که ویژگی‌های انسانی را شکل می‌دهند، تحلیل می‌کند. او توانایی‌های اساسی و ساختار قابل‌توجهی برای ارتباط قوی را به تصویر می‌کشد، و همزمان زبان و ابزارهایی ارائه می‌دهد که مخاطب می‌تواند به کمک آن‌ها در عرصه وسیعی از تصمیم‌ها و فرصت‌های تازه پا بگذارد؛ در این جهان، ما انسان‌ها می‌توانیم جسورانه‌‌ترین و هراسناک‌ترین لحظات و ماجراهای خود را با یکدیگر در میان بگذاریم و به‌این‌ترتیب، ارتباط قوی شکل می‌گیرد. طی سالیان متمادی، براون تعامل‌هایی که شخصیت ما را شکل می‌دهند بررسی نموده است. نتیجه تحقیقات او در قالب مباحث اجتماعی ارائه شده و به مخاطب می‌آموزد تا با شجاعت زندگی خود را تحلیل کند. تصویری که کتاب اطلس دل ترسیم کرده است، به این کنکاش کمک بزرگی می‌کند. براون با روایتی ماهرانه، به ما نشان می‌دهد که نام‌گذاری دقیق رویارویی‌ها لزوماً باعث نمی‌شود یک تجربه قدرت بیشتری داشته باشد. در همین راستا، مخاطب نیروی لازم برای درک، انتخاب روش و تصمیم‌گیری را کسب خواهد کرد.

براون می‌گوید: «این کتاب باید برای همه ما یک کتاب راهنما باشد، چون یقین دارم با شجاعت و راهنمایی‌های صحیح می‌توانیم به هرجایی برویم و هرگز ترس گم کردن خودمان را نداشته باشیم.»

چطور می‌شود که افراد به راحتی از خاطرخواهی یک نفر سخن می‌گویند، اما به حسادت خود اعتراف نمی‌کنند؟ تناقض بین سیاه‌رویی و خطاکاری چیست؟ آیا کهنگی حس سرافکندگی، به حد کهنه بودن افسردگی می‌رسد؟ برنه براون، استاد علوم اجتماعی و یک نویسنده برتر و متخصص مدیریت، در کتاب جدید خود یعنی اطلس دل: کشف ارتباط معنادار و زبان تجربه‌های انسانی، سعی دارد به این سؤالات پاسخ بدهد.

شاید این تحقیقات به نظر برخی افراد تعدادی پژوهش کم‌اهمیت و اجباری بیایند، ولی براون می‌پذیرد که انتخاب نامی دقیق برای احساسات مهارتی حیاتی است و اهمیت آن خصوصاً برای دسته‌بندی‌های گسترده مشخص می‌شود. او توضیح می‌دهد: «با فرض اینکه بخواهیم به سمت خودمان و یکدیگر برگردیم و شناخت کاملی پیدا کنیم، باید ابتدا به یک زبان و اطمینان قوی دست پیدا کنیم تا ماجراهای خود را بازگویی نماییم و درباره داستان‌هایی که می‌شنویم تفکر کنیم. روال ارتباط قوی و چشمگیر، همین است».