کتاب دختری در اتاق قفل شده نشر کودک یار

در ابتدا، اتاق بزرگ به نظر می­رسد، اما به زودی کوچک می­شود یا کوچک به نظر می­رسد و به زندان تبدیل می­شود. کلید اتاق، خیلی وقت پیش ناپدید شد. مهم نیست، چون او از بیرون رفتن می­ترسد. آنها منتظرند تا او در را باز کند. او حضورشان را احساس می­کند. روزها ساکت هستند، اما شب­ها قلدر و پر سر‌و‌صدا هستند. صدای چکمه­ هایشان که از پله­ ها بالا می­روند به گوش می­رسید. بر در می­کوبیدند و فریاد می­زنند که او بیرون بیاید.

مشکل این است که آنها همیشه برمی­گردند. نه هر شب، اما بیشتر شب­ها، به­ طوری‌که او همیشه منتظر شنیدن صدای سم اسب‌هایشان که به طرف خانه می‌آمدند، صدای چکمه‌هایشان که از پله‌ها بالا می آمدند و صدای مشت‌ هایشان بر در خانه‌اش بود.

پیش از این می­دانست که آنها چه کسانی هستند و چرا آمده­اند، اما اکنون فقط می­داند که آنها مردان بدی هستند که اگر او را پیدا کنند به او صدمه می­زنند. اگرچه می­گویند چنین نیتی ندارند، اما او حرف­هایشان را باور نمی­کند. بنابراین او در کمد لباس، زیر انبوهی از لباس‌های کهنه پنهان می‌شود و تا زمانی‌که صدای سم اسب‌هایشان را نشنود، از جایش تکان نمی‌خورد.

هر روز صبح، دختر به تاریخی که روی دیوار نوشته شده نگاه می­کند؛ 1 ژوئن 1889. او به خاطر نمی­آورد که چرا این تاریخ را نوشته یا آن روز چه اتفاقی افتاده است. در‌ واقع، او حتی مطمئن نیست که خودش آن را نوشته است. شاید یکی دیگر، یک دختر دیگر، قبلاً اینجا بوده است. شاید آن دختر تاریخ را نوشته است.

یک نفر، نه خودش؛ شاید آن دختر دیگر، روی دیوار نقاشی کشیده است. نقاشی راوی یک داستان است، یک داستان وحشتناک. داستان او را می­ترساند و حتی گاهی او را به گریه می­اندازد.

به‌ طرز عجیبی، او می­داند که داستان حقیقت دارد، داستان دربارۀ اوست. البته نه دختری که الان هست، بلکه شاید داستان مربوط به همان دختری بود که قبل از اینکه او را در این اتاق حبس کنند، بوده است.