کتاب علم، سیاست و گنوسیسم نشر انتشارات علمی و فرهنگی

افلاطون و ارسطو بودند که علم سیاست را تأسیس کردند.

در پریشانی معنوی آن زمان این پرسش حیاتی مطرح بود که آیا می‌توان تصویری از نظم درست نفس و جامعه‌ ـ یک پارادایم، یک الگو یا یک ایده‌آل ـ ساخت یا خیر، تصویری که بتواند به کار شهروندان پولیس بیاید، به‌ همان ‌سان که اساطیر تشجیعی به کار قهرمانان هومر می‌آمد. یقیناً آتن قرن چهارم قبل از میلاد عقاید زیادی درباره شیوه درستِ زیستن و نظمِ درستِ جامعه عرضه کرده بود. اما آیا امکان آن بود که از میان این همه‌ دوکساها ی شکاک‌مسلکانه و لذت‌باورانه و منفعت‌باورانه و قدرت‌محورانه و افراطی نشان داد که کدام حقیقت است؟ یا با فرض اینکه هیچ‌یک از آنها نمی‌توانند از آزمون انتقادی سربلند بیرون آیند، آیا می‌توان تصویر جدیدی از نظم ایجاد کرد که از ضعف‌های یک دوکسای الزام‌نیاور و ذهنی بری باشند؟ علم فلسفه سیاسی در نتیجه کوشش‌ برای پاسخ ‌دادن به این پرسش‌ها پدید آمد.

بنیان کلاسیک علم سیاست، در ذاتیات خود، هنوز هم معتبر است. ما اجمالاً موضوع، روش تحلیلی، و پیش‌فرض‌های انسان‌شناختی آن را توضیح می‌دهیم.

درباره موضوع علم سیاست باید گفت که چیز مرموزی در آن وجود ندارد؛ برعکس، از پرسش‌های روز فاصله چندانی ندارد و به‌ حقیقت اموری که هرکسی می‌تواند درباره‌اش حرف بزند مربوط می‌شود. سعادت چیست؟ برای سعید بودن چگونه باید زیست؟ فضیلت چیست؟ علی‌الخصوص، فضیلت عدالت چیست؟ بهتر است یک جامعه چه‌مقدار سرزمین و جمعیت داشته باشد؟ بهترین نوع آموزش و پرورش چیست؟ چه پیشه‌ها و چه شکلی از حکومت بهترین است؟ همه این پرسش‌ها از شرایط وجود انسان در جامعه نشئت می‌گیرند. و فیلسوف آدمی است مثل سایرین: تا جایی ‌که به نظم جامعه مربوط می‌شود، وی سؤالی جز همین سؤال‌های شهروندان ندارد که بپرسد.

-از متن کتاب-