کتاب وامپیر نشر انتشارات علمی و فرهنگی

کارل تئودور درایر، کارگردان و چهره افسانه ای تاریخ سینما، مایل بود و امپیر را «شعر وحشت» بنامد. او در باب اینکه وامپیر چگونه اثری می بایست باشد، به بازیگرانش گفته بود:

تصور کنید در اتاقی نشسته ایم. ناگهان کسی به ما خبر می دهد که پشت این در جنازه ای افتاده است. در یک آن، اتاقی که در آن بودیم دستخوش تغییر می شود و عناصر اتاق و حال و هوای حاکم بر آن دگرگون می شوند. ما تغییر کرده ایم، اما اتاق از حیث مادی همان است که پیش تر بود. اشیا آن گونه که ما درکشان می کنیم وجود دارند. می خواهم وامپیر چنین تأثیری بر جان مخاطب بگذارد.

می توان گفت و امپیر در آستانه ها ایستاده است. در آستانه مرگ و زندگی، و در آستانه سینمای ناطق و سینمای صامت. اینجا، استعاره سینما نه آینه و پنجره، با چشم و چهره، بلکه تابوت است: قابی محتوم، همچون زندگی، که تنها یک مقصد غایی خواهد داشت: گورستان.