کتاب دیالکتیک و امید نشر افکار

«بودن برای خود» می‌بایست با مبارزه به پیروزی رسد؛ موفقیتش نیازمند شجاعت است. به‌کاربستن ابزارهایی که این هدف را به تحقق نزدیک‌تر می‌سازد، بسیار ضروری است و تحقق هدف بیشتر آشکار است: عینیت‌یابی سوژه‌ها؛ وساطت سوبژکتیو در ابژه‌ها. هدف انسانی‌کردن وجود همیشه به‌سانِ رؤیایی خیالین نزدیک بوده، اما به‌نوبۀ خود همیشه فاصله‌ای اتوپیایی از حضورش داشته است. حرکت واقعی برای واقعیت‌بخشی به آن سرانجام در مقابل خارجیت‌یابی وجود انسانی و چیزها، برای تبدیل‌شدن به خودبودگی به‌صورت آگاهانه آغاز شد. به‌وسیلۀ آزادشدن از تمامی وضعیت‌های وجودی که جنبه‌های بیگانگی کار را حمل می‌کردند، سوسیالیسم سراسر جامعه را از بیگانگی آزاد، و بدین‌سان، بنیادی برای سراسر زمین‌ به‌مثابۀ وطنی انسانی‌شده خلق خواهد کرد. به‌این‌ترتیب توجه بسیار کهن به شادمانی است که در آن درونی باید بیرونی شود و آنچه بیرونی است، باید چون چیزی درونی گردد (توجهی که زیبا نیست و هنوز به جهان حاضر نزدیک نیست)؛ اما همان‌طور که هگل نشان داد، با نه‌هنوز جهان حاضر و آن خاصیت‌هایی از واقعیت که محمل آینده‌اند، متحد است.