کتاب متن و ترجمه حکمةالاشراق نشر انتشارات مولی

در دلالت لفظ بر معنی

بر بایسته ی معنی

آن است که دلالت لفظ بر معنایی که برای آن وضع شده، دلالت قصد است؛ [دلالتش] بر بخشی از آن ،معنی، دلالتِ «حیطه» است. دلالتِ تطفّل است. هیچ دلالتِ ،قصدی خالی از متابعت دلالتِ تطفل نیست چرا که در هستی هیچ [ملزومی] نیست که لازمی نداشته باشد اما گاهی از دلالت حیطه تهی است. زیرا برخی چیزها هستند که جزئی ندارند. و عام به خاص ویژه ای دلالت نمی کند پس اگر کسی بگوید: «حیوانی دیدم»، می تواند بگوید انسانی ندیدم [ولی] نمی تواند بگوید: جسمی ندیدم یا متحرک با اراده ای ندیدم.

-از متن کتاب-