سپاس مر خداوند را که کلامی الهی و کتابی آسمانی فرو فرستاد که در آن اصولِ تمامیِ دانشها و حکمتها گرد آمده، و پیامبری هدایتکننده و رسولی ابلاغکننده گسیل داشت، که او را تمامی حقایق آیات و کلمات داده شده است، و درود بر مظهر اسماللّه اعظم و برگزیده صورت عالم و نتیجه بنیآدم، محمد و اهل بیت ارجمند و عالی قدر او، که بر او و آنان سلام و تحیت از خداوند و فرشتگان بزرگوارش تا شب و روز از پی هم، و زمانها و سالها از پس یکدیگر دوانند باد.
و بعد (از این درود) نیازمندترین نیازمندان به سوی حق یاریکننده محمد: معروف به صدرالدین شیرازی که خداوند دیده دلش را به نور یقین برای فهم کتاب مبینش نورانی نماید گوید: چون نوع انسان در هستی یافتن نخستین خود در مراحل نقصان و کاستی است، و همانند دیگر حیوانات صورتش از مواد عناصر و ارکان (آخشیجان) حاصل است، در مراتب پستی و فرود نیز مانند دیگر جواهر و اعیان است، ولی به حسب نوعش از بین تمامی انواع اختصاص به خاصیتی دارد که آن نیروی ترقی و بر شدن به مرز کمال، و استعداد رها شدن از جایگاه زشتیها و سختیها و پیوستن به انوار مبدأ فعال است، تا آن که از ساکنان جهان خیر و نور گردیده و برخوردار از نعمتهای آخرت و سرای خرمی و سرور شده و از عالم دروغ و باطل و همنشینی با آسیبها و بدیها رهایی یابد، لذا در شیوه رحمت الهی و سنت عنایت ربانی، فرو گذاشتن انسان از آنچه که برای او آفریده شده و شایسته آن است جایز نیست، که او را بیهوده و همانند دیگر حیوانات در چراگاههای نادانی و بدون هدایت و راهنمایی رها نماید.