کتاب بعد از پایان نشر مرکز

کتاب بعد از پایان نوشتهٔ فریبا وفی، رمانی است که در سال ۱۳۹۲ منتشر شد. این رمان داستان دو زن به نام‌های منظر و رویا را روایت می‌کند. منظر که سال‌هاست در سوئد زندگی می‌کند، با انگیزه‌هایی شخصی که بیشتر به شوهرش، اسد، مربوط می‌شود به ایران می‌آید و قصد سفر به زادگاه اسد را دارد. رویا که خواهرزاده‌اش دوست نزدیک منظر است و از قضا اهل تبریز هم هستند، همراه او به این سفر می‌رود و این‌گونه داستان شکل می‌گیرد. داستان در سه روز اتفاق می‌افتد و در طول این مدت، دو زن با هم همراه می‌شوند و به تبریز سفر می‌کنند. در طول سفر، آن‌ها با یکدیگر آشنا می‌شوند و به تدریج به هم نزدیک می‌شوند. رویا که در ایران مانده و منظر که سال‌هاست از ایران رفته، هر کدام دغدغه‌ها و مشکلات خاص خود را دارند. رویا از تنهایی و بی‌انگیزگی رنج می‌برد و منظر از جدایی از اسد و فرهنگ ایران. در طول سفر، این دو زن با یکدیگر درد دل می‌کنند و به هم کمک می‌کنند تا بر مشکلات خود غلبه کنند. آن‌ها در کنار هم، به خود و یکدیگر پی می‌برند و در نهایت، هر کدام به راهی برای رسیدن به آرامش می‌رسند. کتاب بعد از پایان، رمانی است که به مسائل اجتماعی و فرهنگی زنان می‌پردازد. مهاجرت، هویت، روابط انسانی، دغدغه‌های اجتماعی و فرهنگی زنان، از جمله مضامین اصلی این کتاب هستند. نویسنده در این کتاب، به خوبی توانسته است شخصیت‌های خود را به تصویر بکشد. منظر و رویا، هر کدام شخصیت‌های مستقل و باورپذیری دارند. نویسنده با استفاده از زبانی روان و شیوا، داستان را روایت می‌کند و خواننده را با خود همراه می‌سازد.

کتاب بعد از پایان، رمانی است که ارزش خواندن را دارد. این کتاب، داستانی زیبا و دلنشین است که می‌تواند به خواننده کمک کند تا به مسائل اجتماعی و فرهنگی زنان، به دیدی عمیق‌تر بنگرد. کتاب بعد از پایان، رمانی است که به خوبی توانسته است مسائل اجتماعی و فرهنگی زنان را به تصویر بکشد. نویسنده با استفاده از زبانی روان و شیوا، داستان را روایت می‌کند و خواننده را با خود همراه می‌سازد.

نقاط قوت کتاب

•  شخصیت‌پردازی خوب
•  روایت روان و شیوا
•  پرداختن به مسائل اجتماعی و فرهنگی زنان

برای خواندن کتاب‌های داستان و رمان فارسی به فیدیبو سر بزنید.

آشنایی با فریبا وفی نویسنده کتاب

فریبا وفی، رمان‌نویس و داستان‌نویس ایرانی، در ۱ بهمن ۱۳۴۱ در تبریز متولد شد. او از سال‌های آغاز جوانی شروع به نوشتن داستان کرد و اولین داستان جدی‌اش در سال ۱۳۶۷ در مجله آدینه چاپ شد. هشت سال بعد اولین مجموعه داستانش به نام «در عمق صحنه» به چاپ رسید.

در مجموع، پنج مجموعه داستان و هفت رمان از فریبا وفی منتشر شده‌اند. رمان‌های پرندهٔ من و رؤیای تبت از آثار او، برندهٔ چند جایزهٔ ادبی معتبر در ایران شده‌اند. داستان‌هایی از فریبا وفی به زبان‌های روسی، سوئدی، عربی، ترکی، ژاپنی، انگلیسی و آلمانی ترجمه شده‌اند.

موضوعات اصلی آثار فریبا وفی، مسائل اجتماعی و فرهنگی زنان است. او در آثار خود به دغدغه‌های زنان ایرانی، از جمله مهاجرت، هویت، روابط انسانی و مسائل جنسیتی، پرداخته است.

سبک نوشتن فریبا وفی، روان و شیوا است. او در داستان‌های خود، به خوبی توانسته است شخصیت‌های خود را به تصویر بکشد.

از جمله آثار مهم فریبا وفی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

* مجموعه داستان‌ها: در عمق صحنه (۱۳۷۵)، تاریک‌تر از تاریکی (۱۳۸۰)، حتی وقتی می‌خندیم (۱۳۸۵)، هتل (۱۳۹۱)، رستوران (۱۳۹۴)

* رمان‌ها: پرندهٔ من (۱۳۸۲)، رؤیای تبت (۱۳۸۴)، بعد از پایان (۱۳۹۲)، بیرون از گور (۱۳۹۵)، در میان ابرها (۱۳۹۹)

فریبا وفی، یکی از نویسندگان موفق و پرکار ادبیات معاصر ایران است. آثار او، به‌ویژه رمان‌های پرندهٔ من و رؤیای تبت، از آثار ماندگار ادبیات ایران هستند.

چرا باید کتاب بعد از پایان را بخوانیم؟

این کتاب را باید خواند زیرا:

-       مضامین متنوع: داستان‌های کتاب بهت‌ زدگی، مضامین متنوعی را در برمی‌گیرند، از عشق و زندگی گرفته تا مرگ و تنهایی. این تنوع، باعث می‌شود که کتاب برای مخاطبان مختلف جذاب باشد.

-       ساخت‌بندی دقیق و منسجم: داستان‌های کتاب بهت‌ زدگی، ساختاری دقیق و منسجم دارند. این ساختار، باعث می‌شود که داستان‌ها روان و جذاب باشند.

کتاب بهت‌ زدگی، اثری متفاوت و خوش‌نوشت است که می‌تواند مخاطبان را با دنیای شاعرانه و بصری نویسنده آشنا کند. این کتاب، یکی از بهترین مجموعه‌های داستانی چند سال اخیر در ایران است.

در بخشی از کتاب بعد از پایان می‌خوانیم

با خودم گفتم بیا شروع شد. اولین تعارف. یکی نیست بپرسد من کی می‌خواستم بروم تبریز. به محض رسیدن به تبریز خواهر گرامی‌ام فاطمه می‌شد رئیس برنامه‌ها. خط مخابرات فعال می‌شد و در ظرف دو ثانیه شهر خبردار می‌شد از آمدنم. ناهار خانه‌ی خانم رفعت از آشناهای دور بودیم که در جور کردن دوره‌های زنانه تخصص گرفته بود، و شام خانه‌ی دوست قدیمی بابا، آقای اسکویی که خاطره‌هایش را از بر بودیم. مثلاً من رقاص خوبی بودم که با هر رنگی که از تلویزیون پخش می‌شد قر می‌دادم، و فاطمه از همان اول خانوم بود و با پیراهن تور و موهای دم‌اسبی خوشگل‌‌اش مثل پری قصه‌ها از این سر تا آن سر اتاق می‌رفت و در جواب هر اظهار لطفی با ناز و ادا می‌گفت مرسی.

من یکی که شک داشتم به حکایت‌های اسکویی که کارش جعل خاطره بود وگرنه چطور حالا نمی‌توانستم برقصم؟ در عروسی‌ها و مهمانی‌ها حتی رویم نمی‌شد از صندلی‌ام بلند شوم. آن‌وقت‌ها مهمان که به رقص دعوت می‌شد اول ناز می‌کرد و بقیه او را کشان‌کشان می‌بردند وسط مجلس. مهمان جوری مقاومت می‌کرد که انگار برای ذبح به کشتارگاه برده می‌شد نه برای رقص. می‌گفت اصلاً بلد نیست. التماس می‌کرد. قسم می‌خورد. ولی آنها بی‌اعتنا به دست و پا زدن‌های قربانی او را مثل نعش می‌کشیدند وسط و محاصره‌اش می‌کردند و دست می‌زدند برایش، و معمولاً همین قربانی چنان رقصی هم می‌کرد که انگار چند سال برای چنین روزی تمرین کرده بود.

پیشنهاداتی برای خوانندگان کتاب بعد از پایان

اگر از خواندن کتاب بعد از پایان لذت بردید، پیشنهاد می‌کنیم که از خواندن کتاب‌های زیر غافل نشوید.

۱- کتاب سمفونی مردگان اثر عباس معروفی

۲- کتاب مدیر مدرسه نوشته جلال آل احمد

۳- کتاب کلیدر نوشته محمود دولت آبادی