کتاب مرگ خودخواسته‌ یا ناخواسته؟! نشر بنیاد فرهنگ زندگی دیجیتال

پرداختن به مسائل مرگ و خودکشی به منزله‌ی شکستن تابوهایی بزرگ است. باز کردن مسائلی که مدت‌ها رویشان سرپوش گذاشته شده، نیازمند کار شدید است و هرچه موانع پیش رو بیشتر باشد، فرد باید بیشتر و بیشتر اصرار و پافشاری از خود نشان بدهد. بنابراین این کتاب یک جور استدلال را پیش می‌کشد. پیشگیری از خودکشی را مورد پرسش قرار می‌دهد؛ تجربه مرگ را بررسی می‌کند؛ به مسئله‌ی خودکشی نه از دیدگاه زندگی، اجتماع و "سلامت ذهن"، بلکه از دریچه‌ی مرگ و روح می‌پردازد. از دید این کتاب، خودکشی صرفا راه خروج از زندگی نیست، بلکه راه ورود به مرگ نیز هست. نگاه این‌گونه به مسائل، نگرش‌های عمومی و به‌خصوص دیدگاه‌های پزشکی را در هم می‌ریزد. به این ترتیب، پزشکی به تکاپو می‌افتد و به درمان‌گری از منظری روانشناسانه و متفاوت نگاه می‌شود. این دیدگاه کاملا متفاوت از دلِ جست‌وجو در باب خودکشی به عنوان پدیده‌ای که به مثابه‌ی مرگ در روح تجربه می‌شود، بیرون می‌آید.

هرآن‌چه که فرد درباره‌ی روح انسان مطرح می‌کند – البته اگر دقیقا همین باشد – در آنِ واحد هم درست است و هم غلط. ابعاد روان‌شناختی ما آن‌قدر پیچیده است که هرچه گفته شود کافی نیست. دیگر نمی‌توان از روان فاصله گرفت و به طور عینی و از بیرون به آن نگاه کرد. اگر قرار باشد فقط یک چیز باشیم، آن چیز روان است. و چون ناخودآگاه به فرمول‌بندی‌های خودآگاه نگاهی نسبی می‌اندازد و نقطه‌ی مقابل را هم بررسی می‌کند و به آن ارزشی برابر می‌دهد، هیچ کدام از گزاره‌های روان‌شناختی از اطمینان صددرصدی برخوردار نیستند. حقیقت همیشه مبهم باقی می‌ماند، چون مرگ که تنها امر مسلم است، ماهیت حقیقی خود را رو نمی‌کند. سستی و دودلی‌های انسان در هیچ‌جا به اندازه‌ی روان‌شناسی محدودیت ایجاد نمی‌کند. بنابراین انتخاب پیش روی ما این است؛ دست از خردمندانه سخن گفتن بردار یا هرآن‌چه به خودآگاهت هجوم می‌آورد را بیان کن. این کتاب حاصل روند دوم است.