کتاب تو در من شعر بودی، نه بر کاغذها نشر مروارید

خواندن این شعر‌ها کافی‌ست

تا زمان هرگز به ما نرسد

و دست‌هایم در کُت پشمی‌ات گرم بماند

هر دو می‌دانیم

کُتی را که گرممان می‌کند

کسی دوخته

که پنجره‌اش را با روزهای باطله پوشانده است

و تیتر‌ها را که می‌خوانَد

خون از درز‌ پنجره راه می‌افتد

مانند کرمی که بعد از باران نفس تازه کرده است