کتاب متامدرنیسم و تعلیم و تربیت نشر بین المللی ماهواره

عصر پست پست مدرنیسم نامی است که با شروع هزاره سوم، همچون لشکری تازه نفس استحکامات دفاعی پست مدرنیسم را در هم شکسته، تا بر پادشاهی رخوت و سکون عالم گیر آن پایان دهد. ظهور‌ این عصر مستلزم اتحاد فکری جناح‌های مختلف تشکیل دهنده‌ این لشکر بود، به گونه‌ای که اگر‌چه در خلع ‌یا عدم خلع پست‌مدرنیسم اختلاف نظر حاکم بود، اما همگی در کلیدواژه تغییر وضعیت پست مدرنیسم، متفق القول بودند. چرا که عدم کارایی پست مدرن، در رفع مشکلات نوظهور بر همگان، مبرهن شده بود. مشکلاتی هم چون تغییرات آب و هوایی ‌یا اقلیمی کره‌‌زمین، فروپاشی حکومت‌های متمرکز سیاسی و همچنین از هم پاشیدگی موقعیت‌های اقتصادی به دلیل عدم ارائه راهکارهای موثر و مثبت، امروز گریبان گیر فرهنگ بشریت شده است، به گونه‌ای که برخورد با‌ این موقعیت‌ها با رویکرد شناخته شده‌ی پست‌مدریسم ممکن نیست (ورمولن و آکر، ۲۰۱۰: ۴).

بنابراین، هنگامی که در دهه ۹۰ میلادی، پست‌مدرنیسم که خود نقطه‌ی پایانی بر صورت‌های متنوع مدرنیسم بود، به انتهای مسیر خود رسید و بر بستر مرگ آرام گرفت، ‌اندیشمندان زیادی بر نعش او فاتحه خواندند و بر سر ادامه‌ی تاریخ با صورت‌هایی از فلسفه‌های فرهنگی مدرن، پا به رقابت در عرصه‌ی جهان بدون پست‌مدرن نهادند.‌ اندیشمندانی که خود، ‌تربیت‌یافته‌ی مکتب پست‌مدرن بودند، دیگر میلی برای ادامه‌ی آموخته‌های پست‌مدرنی خود نداشتند. چرا که فرهنگ نقطه‌ی پایان بر مولفه‌های‌مدرنیسم افول کرده بود.(آگ آپولونی، ۲۰۱۷). وقتی که ساختار کاخ‌های مدرن جهان زیر فشار کنایه و زخم زبان پست‌مدرن به خانه‌ی عنکبوتان مبدل شد، از نحوست آن، چنان وقایع بلاخیزی ظهور‌کرد که از هیبت و هولناکی آن، شمشیر زبان پست‌مدرن در نیام دهان غلاف شد. سکوتی که بر فضای پست‌مدرن در تقابل با‌ این حوادث، عارض‌گشت، اگر‌چه نقطه‌ی پایانی بر زندگی پست‌مدرن شد، اما عرصه را برای خودنمایی رقیبان فرصت‌طلب، مهیا‌ نمود. رقیبانی که با القاب مختوم به مدرنیسم، همگی در بزرگداشت جد بزرگ خود، گوش‌ها را بر پندهای او گشوده بودند تا شاید باز‌نگری تجربیات قدیم او، آبستن گفتمانی پر هیاهو در شکستن سکوت پست‌مدرن باشد.