به عنوان مقدمه بر این کرگدن، اول چیزی نقل کنم از حضرت هایدگر: «اگر نظارت بر قدرت اتمی عمل بشود - که خواهد شد - تازه تحول جدیدی در دنیای صنعت آغاز خواهد شد. متخصصان فیلم و تلویزیون یا متخصصان حمل و نقل - به خصوص آنها که با هواپیمایی سروکار دارند - و متخصصان خبرگزاری و پخش اخبار و نیز متخصصان امور غذایی با هنر پزشکی در آغاز چنین تحولی همگی عبارت خواهند بود از تاتیکنندههای تازه پا باز کرده. هیچکس نمیتواند حدود این زیر و زبر شدن آینده را پیشبینی کند. چون ترقی صنعت همیشه سریعتر از آن است که بتوان در هیچ سمتی نگهش داشت. به این ترتیب آدمیزاد - در تمام حوزههای وجودی - خود را روزافزون در تنگنای قدرت ابزار و آلات و دستگاههای صنعتی و خودکار، زندانی خواهد یافت. مدتها است که این قدرت صنعت - در هر جا و هر لحظه - در لباس فلان ابزار با فلان تأسیس صنعتی، آدمیزاد را محصور و منحصر کرده است و مرز او را بسته و دارد او را با خود میکشاند. میگویم مدتها است که این قدرت صنعت از حدود نظارت آدمی درگذشته. چرا که دیگر تحول و پیشرفت خود را مدیون آدمیزاد نیست... آنچه به خصوص در این باب اضطرابآور است، این نیست که جهان دارد به تمام و کمال صنعتی میشود. اضطرابآورتر این است که آدمی برای این نوع تغییر شکل جهان آماده نیست. و ما هنوز نتوانستهایم به وسیله آنچه در این دوره به خصوص پیشرویمان رخ میدهد، و از راه اندیشهی تأملکننده خودمان را به صورت قابل قبولی توضیح بدهیم. به این ترتیب آدمیزاد قرن اتم بی هیچ ارادهای با قدرت دفاعی به موج اوجگیرندهی صنعت سپرده است... ما وابستهی اشیایی شدهایم که صنعت برایمان میسازد. و اگر درست گفته باشم ما را در محل این گذشتهاند که مدام کمککننده باشیم به تکمیل آن اشیاء. و به هرصورت وابستگی ما به این اشیاء صنعتی امروز چنان مستحکم شده است که ما ندانسته بدل شدهایم به بردگان آنها...