کتاب بازاندیشی آموزش مهندسی اثر ادوارد کراولی نشر موسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی

بخش زیادی از زندگی حرف های من در قرن بیستم، یعنی قرن فیزیک، الکترونیک، ارتباطات و حمل ونقل با سرعت بالا، سپری شد. اکنون همه ی ما و مخصوصاً دانشجویان ما از امتیاز زندگی در وضعیت گذر به قرن ۲۱،که، به نظر، قرن زیست شناسی و اطلاعات است، برخورداریم. وقوع این شیوه گذار، زمان مناسبی برای بازنگری در آموزش مهندسی است. وقتی به ۳۵ سال پیش که استاد مهندسی بودم نگاه می کنم، متوجه می شوم بسیاری از چیزها به طور قابل توجهی تغییر کرده، و در عین حال، برخی از چیزها هم اصالً تغییری نکرده است. چالش هایی که در طی ۳۵ سال گذشته در آموزش مهندسی با آن مواجه بوده ایم، شامل مواردی همچون جذاب تر کردن سال اول دانشگاه، ابلاغ آنچه مهندسان در عمل انجام می دهند و غنی کردن تنوع انسانی در فضای کاری مهندسی است. دانشجویان باید بیاموزند که چگونه علوم فیزیکی، علوم زندگی و علوم اطلاعاتی را در مقیاس های نانو، مزو، خرد، کلان با یکدیگر ترکیب کنند؛ اخلاق حرفه ای و مسئولیت پذیری اجتماعی را در خود ایجاد کنند؛ خلاق و نوآور باشند و قدرت نوشتار و ارتباط خوبی داشته باشند. آنها باید آمادگی زندگی و کار به عنوان شهروندان جهانی را داشته باشند و درک کنند که چگونه مهندسان به جامعه کمک می کنند. همچنین باید درک اساسی از فرایندهای تجاری داشته باشند؛ در توسعه ی محصول و ساخت تولید باکیفیت بالا مهارت داشته باشند و بدانند که چگونه سامانه های پیچیده مهندسی را درک، طراحی، پیادهسازی و از آنها بهره برداری کنند. لازم است که دانشجویان به طور فزایندهای این امور را در چارچوبی از توسعه پایدار انجام دهند و آمادگی کار و زندگی را به عنوان شهروندان جهانی داشته باشند. برخی ممکن است این را هدفی بلند پروازانه و شاید حتی غیرممکن بدانند.