کتاب رهایی از حملات پنیک و اختلالات اضطرابی وابسته به آن نشر انتشارات نسل نواندیش

من اولین حمله پنیکم را در اکتبر ۱۹۸۰ تجربه کردم وآن شروع یک انحطاط بود که تا اواسط سال ۱۹۸۴ ادامه داشت. مانند همه ما، بهبودی برای من غیرقابل درک و دسترسی بود. چیزی که من می‌خواستم این بود که یک روز صبح از خواب بیدار شوم و ببینم که این اختلال از بین رفته، تمام شده، پایان یافته، در سرزمین کابوس‌ها ناپدید شده و هرگز باز نمی‌گردد. من برنامه مختصری برای کمک به خودم داشتم و آن را به حال خود واگذاشته بودم که چگونه بهبود یابم. در ژانویه ۱۹۸۱ در تلاش برای بدست آوردن آرامش، آموختم که چگونه مدیتیشن کنم. اما این آرامش تا سال ۱۹۸۲که شروع به انجام منظم و دائمی مدیتیشن کردم تحقق نیافت. من درکی از تاکید در انجام اصولی مدیتیشن نداشتم. تمام آن چیزی که در ابتدا می‌دانستم آن بود که مدیتیشن قادر است مرا از حملات پنیک دائمی و اضطراب، در طول روز در امان نگه‌دارد. اما مدیتیشن یک مفر و راه گریز نیست. آنچه که من در آن زمان نمی‌فهمیدم آن بود که مدیتیشن در حقیقت قدیمی ترین تکنیک رفتاری در جهان می‌باشد. از آن پس مدیتیشن معلم من شد. در طول تمرینات روزانه‌ام از این آگاه می‌شدم که چه مقدار از استرس‌های دائمی من توسط افکارم به وجود آمده است. فهمیدم که افکارم شتاب زده، وحشت‌زده، مضطرب‌کننده و منفی بودند. همه ما این را می‌دانیم، اما من می‌خواستم بفهمم که افکارم واقعاً چگونه بسیاری از علائم و استرس‌های دائمی را بوجود می‌آورند.