جبران خلیل جبران بسا که ازنظر تفکر با بسیاری از بزرگان اندیشه همرای و همسخن باشد، اما شیوه طرح و شیوایی بیان او اسلوبی متمایز به دست می دهد که نکهت و تأثیر آن یگانه و مختص اوست. کتاب “عیسی،پسر انسان” نیز همانند بیشتر مجموعه آثار او طیف رنگرنگی است که لایههای پنهان حس و ضمیر را می نوازد و حالاتی گوناگون از خلسه و بیداری، از غیبت و حضور، از لمحه و تأمل و از سکر و صحو برمی انگیزد. با این وصف، گاه در خوانش و بازخوانی آنها، جذبه وجد و حال، در عین اندیشگی، روح و وجدان را مسخر می کند.