کتاب به وقتِ بی وقتی مژگان شعبانی نشر نسک

«بوی تند دکلره یا عطر چای دارچینی. صدای آهنگین باز و بسته شدن قیچی یا صدای یک‌نواخت ریش‌تراش برقی. صدای موسیقی و کل کشیدن و ریختن نقل بر سر تازه عروس یا رادیوی کهنه و حرف زدن از فوتبال و تحلیل اخبار روز. آرایشگاه پر از قصه است؛ پر از عروس‌های بندانداخته و سربازهای وظیفه. پر از مادران شاغل و پیرمردهای بازنشسته. پر از زنان خانه‌دار و مردان ورشکسته. حرف‌های نگفته و رازهای سر به مهر، درد و دل‌های یواشکی و پچ‌پچ‌های درگوشی؛ آرایشگاه پر از قصه‌ی پنهان کردن‌ها و آشکار شدن‌هاست. پر از داستان ‌وصلت‌ها و جدایی‌‌هاست؛ و پر از رنگ کردن‌ها و رنگ باختن‌هاست. گاهی سِری سر به مهر همچون سیاهی سرمه، زیر چشم آشکار می‌شود؛ و گاهی رازی همچون صورتِ بزک کرده، تا ابد زیر رنگ ‌و لعابی مصنوعی پنهان می‌گردد.»