کتاب انسان شناسی یادگیری درکودکی نشر انتشارات جهاد دانشگاهی مشهد

نتیجه‌گیری کلی این کتاب این است که: در مجموع، چشم‌اندازهای انسان‌شناسانه بیانگر این است که یادگیری در کودکی، از راه مشارکت در زمینه‌های معنادار اجتماعی، در دوره ‌طولانی پیش از بلوغ رخ می‌دهد. در مورد عوامل سازماندهی یادگیری می‌توان به ایده‌های خاص فرهنگ درباره ‌نتایج مطلوب یادگیری و راه‌های مؤثر دستیابی به آنها و همچنین، توانایی‌ها و انگیزش‌های فردی کودکان و واکنش آنها به شرایط بوم‌شناسانه اشاره کرد. توصیف (خلاصه کتاب) این کتاب به مرور پژوهش‌های مفصلی که درباره یادگیری در دوران کودکی انجام شده است می‌پردازد و شواهد تجربی یادگیری کودکان در فرهنگ‌ها و ملل مختلف را بررسی و تحلیل می‌کند. در بخشی از پیشگفتار کتاب آمده است: انسان‌شناسانی که در نگارش این کتاب سهیم بوده‌اند، شیوه‌های یادگیری کودکان را در زمینه‌هایی مکتوب کرده‌اند که تاکنون برای دانش غربی ناشناخته بوده و تعمیم‌هایی که درباره ‌یادگیری انسان صورت‌بندی کرده‌اند، با ملاحظه ‌جامع‌نگر شواهد موجود صورت گرفته، و نه با استنتاج از مطالعاتی محدود، یا با تحمیل نظریه‌هایی که موضوعیت‌شان محل تردید است. نتایج کوشش آن‌ها آشکار‌گرِ ویژگی‌های جهانشمول و تغییرپذیر در یادگیری به‌‌مثابه‌ وجه مبنایی سازگاری‌‌یافتن انسان است