تمرین نیروی حال

زمانی که آگاهی‌تان به سمت بیرون هدایت می‌شود، ذهن و دنیا پدیدار می‌شوند. زمانی که که به سمت درون هدایت می‌شود، سرچشمه‌ی خود را می‌یابد و به کانون اصلی بازمی گردد. زندگانی جاودانی فراسوی صورت‌های متفاوت زیستن در معرض تولد و مرگ وجود دارد. این صرف وجودتان در قالب احساس به راحتی در دسترستان است؛ لذا فاصله‌ی بین واژه‌ی بودن تا تجربه‌ی بسیار کوتاه است. بودن به عنوان ژرف‌ترین اصل غیرقابل رؤیت و جاودان در وجود انسان نهادینه است. اما هرگز نباید آن را با ذهنتان درک کنید و یا این که بکوشید آن را بفهمید. شما فقط زمانی که ذهن در آرامش کامل است، می‌توانید آن را کسب کنید. زمانی که که شهود دارید، زمانی که توجهتان کاملاً به حال معطوف است، بودن را لمس خواهید نمود. اما هیچ وقت نمی‌توانید از طریق ذهن درک کنید. آگاهی حقیقی، رسیدن به آگاهی بودن و ماندن در حالت درک احساس است. واژه‌ی آگاهی حقیقی یک ایده ی فوق بشری را در ذهن تداعی می‌کند و نفس این نقش را دوست دارد، اما آگاهی حقیقی چیزی جز حالت ذهنی یگانگی بودن نیست، حالت پیوستگی با چیزی فناناپذیر، چیزی که تقریباً به صورت متناقضی اساساً خود شما و یا خیلی بزرگتر از شماست، پیدا کردن ماهیت واقعیتان فراتر از نام، شکل و ظاهر است. عدم توانایی در احساس این پیوستگی باعث ایجاد توهم جدایی از خود و جهان اطراف‌تان می‌شود. سپس شما خود را آگاهانه یا ناخودآگاه، به عنوان یک تکه جدا افتاده درک می‌کنید. ترس ظاهر می‌گردد و تضادهای درونی و بیرونی به امری عادی تبدیل می‌شوند. بزرگ‌ترین مانع برای تجربه واقعیت پیوستگی، همذات پنداری با ذهن شماست که باعث می‌شود فکر کردن به حالت اجباری تبدیل شود. ... -از متن کتاب-