نزدیک به هزار سال میگذرد و هنوز این گفته نویسنده و ناقدِ بزرگ ابن رَشیق قیرَوانی درباره تنی چند از بزرگترین شاعران، خاصّه مُتَنَبّی، اعتبار دارد: «در میان مُوَلَّدین، کسی به شهرتِ حَسَن ابونُواس نیست. سپس حبیب [ ابوتَمّام حبیب بن اَوْس] است و بُحْتُری. گویند این دو در روزگارِ خود سببِ گمنام ماندنِ پانصد شاعر بودند که همگی توانا بودند. پس از این دو به آوازه، ابنرومی و ابنمُعْتَزّ است. نام و صیتِ ابن معتزّ چنان شد که نامِ حَسَن در میان مولَّدین و نامِ اِمْرِؤالقَیس در بینِ پیشینیان. کمتر کسی است که این سه تن [ ابونُواس و ابوتمّام و بحتری] را نشناسد. سپس متنبّی آمد: جهان را [ از یادِ خود] پُر کرد و مردم را به خود مشغول».